ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
Recenzje albumów w serwisie ArtRock.pl
Recenzja albumu SBB ─ SBB w serwisie ArtRock.pl

SBB — SBB

 
wydawnictwo: Supraphon 1977
 
1. Wołanie o brzęk szkła (Skrzek, Matej) [19:10]
2. Odejście (Skrzek, Matej) [19:47]
Nagrania dodatkowe: 3. Bitwy na obrazach (Skrzek, Matej) [03:48]
4. Uścisk w dołku (Skrzek) [03:38]
5. Muzykowanie latem (Skrzek, Antymos, Piotrowski, Szukalski) [16:50]
6. Fikołek (Skrzek, Antymos, Piotrowski, Szukalski) [14:53]
 
Całkowity czas: 78:09
skład:
Józef Skrzek – śpiew, harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe (Minimoog, Concert Spectrum, fortepian Fendera, klawinet Hohner D6). Apostolis Antymos – gitara, buzuki. Jerzy Piotrowski – bębny, perkusja. Tomasz Szukalski – saksofon.
 
Album w ocenie czytelników:
Oceń album:

Pokaż szczegóły oceny
Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
,0
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
,0
Album słaby, nie broni się jako całość.
,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
,0
Album jakich wiele, poprawny.
,0
Niezła płyta, można posłuchać.
,1
Dobry, zasługujący na uwagę album.
,3
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
,3
Absolutnie wspaniały i porywający album.
,19
Arcydzieło.
,45

Łącznie 71, ocena: Absolutnie wspaniały i porywający album.
 
 
Ocena: 8 Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
04.09.2011
(Recenzent)

SBB — SBB

…czyli cyklu nieregularnego o SBB odsłona piąta.

Ta pozbawiona tytułu płyta, nagrana w praskim studiu dla czechosłowackiego Supraphonu, potocznie określana jest jako „Wołanie o brzęk szkła” – od tytułu utworu ze strony A. (Przez pewien czas była dostępna na CD w wydaniu firmy Koch; była to edycja niemiecka z roku 1979, przemianowana na „Slovenian Girls”, z inną, dość – mhm – specyficzną okładką i ze zmienionymi tytułami utworów).

Utwór tytułowy jest bardzo typowy dla SBB. Powoli się rozwijająca, majestatyczna pieśń, z narastającym, bogatym klawiszowym brzmieniem, po pewnym czasie przechodzącym w klimatyczny, gitarowy popis Apostolisa. Potem, po porcji odjechanych syntezatorowych dźwięków, Skrzek przesiada się na harmonijkę, wykonując efektowne solo na hipnotycznie powtarzanym rytmie bębnów. A potem już typowe dla SBB granie: szybki rytm plus popisowe solówki syntezatora. Kompozycję „Odejście” w pełnej wersji poznaliśmy jako dodatek do zremasterowanego wydania „Ze słowem biegnę do ciebie”: tutaj ma mocno okrojony wstęp, poza tym – bez zmian: luźna, nieco kolażowa struktura całości, potężne syntezatorowe brzmienie, podniosła pieśń i gitarowe popisy Apostolisa.

Wszystko pięknie, tyle tylko że SBB zatrzymało się tu nieco w rozwoju. O ile poprzednio każdy nowy album był krokiem naprzód, tym razem zespół stanął w miejscu, na upatrzonych pozycjach. „Wołanie o brzęk szkła” to na dobrą sprawę „Ze słowem biegnę do ciebie 2” (zresztą oba te albumy nagrano w krótkim odstępie czasu) – udany, dobry album, z nieco większym niż poprzednio udziałem Apostolisa. Który niestety nie wnosi nic nowego do wizerunku SBB.

Album uzupełnia kilka nagrań dodatkowych. „Bitwy na obrazach” i „Uścisk w dołku” to nagrania z singla, towarzyszącego „Wołaniu o brzęk szkła”. Zwięzłe formy, dynamicznie, żywiołowo wykonane. Do tego w „Uścisku w dołku” zgrabne nawiązanie do wonderowskiego funku (ta syntezatorowa figura basowa!). Pozostałe dwie długie kompozycje to efekty wspólnej sesji z saksofonistą Tomaszem Szukalskim „Muzykowanie latem” to ładnie sobie płynąca melodia, wygrywana przez delikatnie piórkującego na gitarze Apostolisa w duecie z dość oszczędnym tym razem Skrzekiem plus solo saksofonu. Dość łagodne, nieco smoothjazzowe, ładnie przegryzające się z muzyką. I tak powoli się to rozwija, wraz z kolejnymi minutami coraz bardziej rozkręca się Apostolis, a cała kompozycja w finale przechodzi w dość typowe, żwawe prog-jazz-rockowe granie ze ścianą syntezatorowych dźwięków typowe dla SBB. Na sam koniec mamy jeszcze saksofonową kodę. „Fikołek” po saksofonowym wstępie rozwija się w efektowną zespołową kompozycję, potem mamy efektowny popis saksofonowy na tle dynamicznego, żywiołowego popisu całego zespołu.

Płyta na pewno udana, dowodząca biegłości Skrzeka w komponowaniu większych form muzycznych i składaniu pojedynczych fragmentów w rozbudowane utwory. Zarazem jednak „Wołanie o brzęk szkła” to świadectwo pewnej stagnacji, raczej swoistego zastoju niż rozwijania się dalej. Bardzo ciekawie wypadają za to bonusy, zwłaszcza te nagrane z Tomaszem Szukalskim – podnoszą ocenę całości o gwiazdkę.

 
ArtRock.pl na Facebook.com
ArtRock.pl RSS
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.