SBB — Wicher w polu dmie

Sobota z SBB – odcinek XXV.

Drugą z płyt z archiwalnymi nagraniami SBB – „Wicher w polu dmie” – otwiera nagranie tytułowe, pochodzące z grudnia 1973, z tej samej sesji, z której pochodził zamykający „Sikorki” utwór „Lula”. Prawie 20-minutowe jamowanie w klimacie Mahavishnu Orchestra, z wyeksponowaną sekcją rytmiczną, z efektownymi duetami skrzypiec i gitary oraz gitary i (tradycyjnie przesterowanej) gitary basowej, z organowymi dodatkami, z solem Skrzeka na gitarze basowej w środku… Nagrane w 1975 roku w Polskim Radiu Gdańsk „Dwie pogody cz.II” to impresyjny, nastrojowy duet fortepianu i trąbki Przybielskiego.

Następne trzy kompozycje to studyjne rejestracje pochodzące z archiwów zespołu. Mamy tutaj znany z koncertowego repertuaru SBB „Erotyk” zarejestrowany w studiu w roku 1974; jest „Obraz po bitwie” – kolejna porcja dynamicznego, nieco mahavishnowego grania ze śladami funku w warstwie rytmicznej; i na koniec „W samym środku nocy” – również dawka jazzrockowego grania, z długim, nastrojowym wstępem, z długim solem gitary, spuentowanym krótkim solem na organach Hammonda.

Następne dwa nagrania to znów sesje radiowe: w Polskim Radiu Katowice w styczniu 1975 SBB zarejestrowali wczesną wersję „Z których krwi krew moja” – surową, z dominującymi fortepianem i Davolisintem. Jest „Cięcie” – zgrabny, dynamiczny utwór, z efektownym, „skaczkowanym” riffem gitary, z basowym ostinatem, z syntezatorowymi uzupełnieniami. którego fragment był wykorzystywany niegdyś jako sygnał telewizyjnego „Studia 2” – to już z nagrań dla Polskiego Radia Warszawa, wcześniejszych o cztery miesiące. Zaś na koniec mamy fragment występu SBB na koncercie „Rock na cały rok” 29 czerwca 1974 w czasie XII Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Ale o tym koncercie będzie jeszcze okazja opowiedzieć szczegółowo.

Za tydzień: Odcinek XXVI – New Century. Czyli najbardziej kontrowersyjny studyjny album SBB.