Katatonia — The Great Cold Distance
wydawnictwo:
Peaceville Records 2006
1. Leaders [4:08]
2. Deliberation [3:41]
3. Soil's Song [3:48]
4. My Twin [3:43]
5. Consternation [3:25]
6. Follower [4:28]
7. Rusted [3:59]
8. Increase [4:04]
9. July [4:31]
10. In the White [4:39]
11. The Itch [4:04]
12. Journey Through Pressure [4:04]
2. Deliberation [3:41]
3. Soil's Song [3:48]
4. My Twin [3:43]
5. Consternation [3:25]
6. Follower [4:28]
7. Rusted [3:59]
8. Increase [4:04]
9. July [4:31]
10. In the White [4:39]
11. The Itch [4:04]
12. Journey Through Pressure [4:04]
Całkowity czas: 51:51
skład:
Jonas Renkse - śpiew
Anders Nyström – gitara
Fredrik Norrman – gitara
Mattias Norrman – bas
Daniel Liljekvist – perkusja
Jonas Renkse - śpiew
Anders Nyström – gitara
Fredrik Norrman – gitara
Mattias Norrman – bas
Daniel Liljekvist – perkusja
Beznadziejny album, nie da się go
nawet wysłuchać.
★★★★★★★★★★,0
★★★★★★★★★★,0
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
★★★★★★★★★★,0
★★★★★★★★★★,0
Album słaby, nie broni się jako całość.
★★★★★★★★★★,0
★★★★★★★★★★,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
★★★★★★★★★★,2
★★★★★★★★★★,2
Album jakich wiele, poprawny.
★★★★★★★★★★,3
★★★★★★★★★★,3
Dobra, godna uwagi produkcja.
★★★★★★★★★★,5
★★★★★★★★★★,5
Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
★★★★★★★★★★,4
★★★★★★★★★★,4
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
★★★★★★★★★★,26
★★★★★★★★★★,26
Absolutnie wspaniały i porywający album.
★★★★★★★★★★,36
★★★★★★★★★★,36
Arcydzieło.
★★★★★★★★★★,44
★★★★★★★★★★,44
Łącznie 120, ocena: Absolutnie wspaniały i porywający album.
Najchętniej czytani
★★★★★★★★★★
Ocena:
7 Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
02.04.2006
(Recenzent)
Katatonia — The Great Cold Distance
Dystans, który dzieli ludzi, obawiających się, że zbytnio się zaangażują, albo zostaną zranieni. I wybierają prostą drogę - oddalają się od innych, zamiast spróbować komunikacji – tymi słowami Jonas Renske wyjaśnił, w wywiadzie udzielonym pismu Teraz Rock, sens tytułu najnowszego krążka Katatonii - The Great Cold Distance.
Płyta ta niesie ze sobą 12 bardzo zwartych, raczej krótkich kompozycji – niespełna pięćdziesiąt minut, wypełnionej nierzadko osobistymi emocjami, muzyki.
Album utrzymany jest w raczej mrocznym, balansującym między metalem a rockiem, klimacie. Usłyszeć można mocne uderzenie, nie brakuje także melodii. W brzmieniu Katatonii nie doszło do rewolucyjnych zmian - Szwedzi konsekwentnie podążają obraną jakiś czas temu drogą. Fakt ten chyba nie dziwi, bo „klimatyczne”, dość zimne granie wychodzi Skandynawom bardzo dobrze.
Otwierająca album kompozycja Leaders przywołuje skojarzenia z twórczością Tool’a. Jednym z moich typów na The Great Cold Distance jest przebojowa (myślę, że to jest właściwe określenie) piosenka Deliberation. To jeden z lżejszych gatunkowo momentów na tym krążku. Nieco cięższe i trochę bardziej różnorodne są dwie następne kompozycje: Soil’s song (świetny, pulsujący bas) i My Twin (ten kawałek znalazł się na singlu). Bardzo dobry jest także utwór In The White – rozpoczyna się nieco kołysząco, balladowo i pozostaje jednym z bardziej subtelnych fragmentów na The Great Cold Distance. W jego spokojną aurę, bardzo ładnie wkomponowuje się kilka mocniejszych gitarowych riffów.
Szwedzi nagrali solidny, równy i bardzo spójny (zastanawiam się czasem czy nie za nie za bardzo jednorodny - przez co czasami może być odbierany jako zbyt monotonny) album. Najważniejsze jednak jest to, że gdy kończy się ostatni utwór, zatytułowany Journey Through Pressure, ma się ochotę wcisnąć przycisk play ponownie. I nic nie stoi na przeszkodzie żeby to uczynić.
Być może znajdą się tacy, którzy będą narzekać na posępną aurę i pesymistyczne teksty, ale przecież taki jest właśnie styl Katatonii, na tym polega urok komponowanej przez Szwedów muzyki. Słuchacz, który ceni sobie właśnie tego typu muzyczne nastroje nie powinien być płytą The Great Cold Distance zawiedziony. Na pewno warto poświęcić jej trochę czasu.
P.S. Do siódemki należy dodać plus ;)
Płyta ta niesie ze sobą 12 bardzo zwartych, raczej krótkich kompozycji – niespełna pięćdziesiąt minut, wypełnionej nierzadko osobistymi emocjami, muzyki.
Otwierająca album kompozycja Leaders przywołuje skojarzenia z twórczością Tool’a. Jednym z moich typów na The Great Cold Distance jest przebojowa (myślę, że to jest właściwe określenie) piosenka Deliberation. To jeden z lżejszych gatunkowo momentów na tym krążku. Nieco cięższe i trochę bardziej różnorodne są dwie następne kompozycje: Soil’s song (świetny, pulsujący bas) i My Twin (ten kawałek znalazł się na singlu). Bardzo dobry jest także utwór In The White – rozpoczyna się nieco kołysząco, balladowo i pozostaje jednym z bardziej subtelnych fragmentów na The Great Cold Distance. W jego spokojną aurę, bardzo ładnie wkomponowuje się kilka mocniejszych gitarowych riffów.
Szwedzi nagrali solidny, równy i bardzo spójny (zastanawiam się czasem czy nie za nie za bardzo jednorodny - przez co czasami może być odbierany jako zbyt monotonny) album. Najważniejsze jednak jest to, że gdy kończy się ostatni utwór, zatytułowany Journey Through Pressure, ma się ochotę wcisnąć przycisk play ponownie. I nic nie stoi na przeszkodzie żeby to uczynić.
Być może znajdą się tacy, którzy będą narzekać na posępną aurę i pesymistyczne teksty, ale przecież taki jest właśnie styl Katatonii, na tym polega urok komponowanej przez Szwedów muzyki. Słuchacz, który ceni sobie właśnie tego typu muzyczne nastroje nie powinien być płytą The Great Cold Distance zawiedziony. Na pewno warto poświęcić jej trochę czasu.
P.S. Do siódemki należy dodać plus ;)
Pozostałe recenzje autora
Wilson, Ray
The Next Best Thing
Essence Of A Session
EP
Amaryllis
Prologos
Kino
Picture
Antimatter
Planetary Confinement
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.