Guillermo Cides — Tribute to Bach

Jeśli ktoś by mi powiedział jeszcze tydzień temu, że muzykę wielkich mistrzów baroku można zagrać na jakimś współczesnym instrumencie, wyłączając praktycznie całą orkiestrę symfoniczną, chyba bym się popukał w czoło. Dziś wiem, że nie ma się co pukać, bo rzeczywistość przerosła najśmielsze oczekiwania. Jest na świecie jeden współcześnie skonstruowany instrument, który potrafi w sposób bardzo wierny odtworzyć brzmienie i klimat barokowych dzieł, a tym instrumentem jest Chapman Stick. Dla wielu ludzi Stick jest wielką tajemnicą, dla wielu zaś z tych, którzy odważyli się na przygodę z nim - wielkim objawieniem. Ja zaliczam się do tego drugiego grona ludzi. Pierwszy raz usłyszałem o Sticku pod koniec lat 90-tych, czyli jak na historię samego instrumentu dość późno. Muzykiem który skierował moją uwagę na Sticka był Sean Malone, lider i kompozytor całego materiału projektu Gordian Knot. Ale nie o nim dziś będzie mowa. Przeniesiemy się zaś do Argentyny, gdzie prócz pełnych pasji, latynoamerykańskich dźwięków znalazło się miejsce dla niekonwencjonalnego podejścia do muzyki. Tworzy tam bowiem człowiek, który swoją muzyką otwiera nowy rozdział w historii Chapman Sticka. Jest nim Guillermo Cides, artysta mający na swoim koncie trzy płyty, w całości wypełnione brzmieniem tego 10-cio strunowego instrumentu. I on właśnie dokonał rzeczy wydawało by się niemożliwej - przeniósł muzykę Jana Sebastiana Bacha na grunt współczesny, nadając jej nowy wymiar i wracając do baroku w sposób dotychczas niespotykany.
Jak wielkim twórcą był Bach wie każdy. Każdy też myliłby się uważając, że muzykę wielkiego Mistrza można grać tylko w wielkim składzie. Wystarczy rzeczone 10 strun i olbrzymia wyobraźnia, by dokonać cudu. Ten cud to "Tribute to Bach". Tak właśnie nazywa się opisywane tu dzieło, które przenosi nas w świat fug, koncertów skrzypcowych, suit i preludiów. Najbardziej niesamowity jest fakt, iż barokowe brzmienie można z użyciem Sticka oddać bardzo wiernie, nie zatracając pierwotnej atmosfery epoki. Co prawda mieliśmy już w historii muzyki kilku rockowców, którzy próbowali muzykę Bacha przetransponować przykładowo na gitarę elektryczną, jak to zrobił chociażby Alex Masi, ale skutek był mizerny. Tu jest inaczej. Już od początku przygody z tym krążkiem można się utopić w stickowych interpretacjach muzyki Mistrza - Suita B-moll No 2, podzielona na dwie odrębne części, później koncerty skrzypcowe (notabene rewelacyjnie zagrane), wspaniale wykonane i zaaranżowane koncerty brandenburskie, preludia i fugi wciągają bez reszty. Bardzo często pojawia się ułuda, że to gra nie jeden instrument, a cały kwartet smyczkowy. Wrażenie naprawdę niesamowite.

Guillermo Cides udowadnia, że jest muzykiem tak wykształconym, jak i inteligentnie kreatywnym. Już sam pomysł wydaje się dość karkołomny, a co dopiero jego realizacja. Tym bardziej że można bardzo łatwo przy tego typu eksperymentach wpaść w głęboką dziurę, zwaną niemożnością realizacji. Dość łatwo też narazić się na śmieszność. Cidesowi to nie grozi - wręcz przeciwnie - trzeba pochylić czoło w dowód uznania.
Artysta absolutnie nie ma się bowiem czego wstydzić - cały materiał jest zagrany z polotem, wyobraźnią, kiedy trzeba z rozmachem, za chwilę znów z zadumą i powagą, a warto pamiętać że to tylko 10 strun na śmiesznym szerokim kiju i trochę elektroniki. Tyle trzeba by zapisać się w historii muzyki.

Jest tylko małe ale. Kto to zauważy? I tu obawiam się, że audytorium będzie niewielkie, niestety. Po pierwsze Bach nie jest dla mas. Po drugie Stick jest instrumentem niszowym, podobnie jak wszyscy artyści, tworzący muzykę z jego wykorzystaniem. Mało kto ich zna, mało kto potrafi docenić to co robią, a bez tego niestety cała ta twórczość pozostaje w tak zwanym artystycznym podziemiu. Dlatego trzeba o tym pisać, krzyczeć, przekazywać pocztą pantoflową, jak się tylko da. To na pewno muzyka oryginalna, tak jak oryginalny jest sam instrument. I można z niego wyczarować naprawdę niesamowite rzeczy. Płyta "Tribute to Bach" jest tego dowodem.

Świeże spojrzenie na muzykę Mistrza w wykonaniu Argentyńczyka jest godne jak największych rekomendacji. Guillermo to bez wątpienia w chwili obecnej jeden z najbardziej wszechstronnych muzyków używających sticka. Dla mnie ścisła czołówka.