Porcupine Tree — Signify

wydawnictwo: Delerium 1996

1. Bornlivedie [1:41]
2. Signify [3:26]
3. Sleep of No Dreaming [5:24]
4. Pagan [1:34]
5. Waiting - Phase One [4:24]
6. Waiting - Phase Two [6:15]
7. Sever [5:30]
8. Idiot Prayer [7:37]
9. Every Home is Wired [5:08]
10. Intermediate Jesus [7:29]
11. "Light Mass Prayers" [4:28]
12. Dark Matter [8:57]

Całkowity czas: 61:56

skład:
Steven Wilson – guitars, keyboards, vocals / Richard Barbieri – Keyboards, piano, synthesisers, electronics / Colin Edwin – electric bass, double bass / Chris Maitland – drums, percussion, backing vocals

Album w ocenie czytelników:

★★★★★★★★★★

Pokaż szczegóły oceny

Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
★★★★★★★★★★,6

Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
★★★★★★★★★★,0

Album słaby, nie broni się jako całość.
★★★★★★★★★★,1

Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
★★★★★★★★★★,1

Album jakich wiele, poprawny.
★★★★★★★★★★,5

Dobra, godna uwagi produkcja.
★★★★★★★★★★,7

Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
★★★★★★★★★★,11

Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
★★★★★★★★★★,30

Absolutnie wspaniały i porywający album.
★★★★★★★★★★,72

Arcydzieło.
★★★★★★★★★★,157

Łącznie 290, ocena: Absolutnie wspaniały i porywający album.

Najchętniej czytani

Wojciech Kapała

Mariusz Danielak

Piotr „Strzyż” Strzyżowski

Michał "Telperion" Nowak

Dobas

Artur Szarecki

Krzysztof Niweliński

Wojciech "Ajronek" Kozicki

★★★★★★★★★★

Ocena: 8++ Arcydzieło.

13.10.2004

(Recenzent)

Porcupine Tree — Signify

Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
Zniknie to, co jest tylko częściowe.

(1 Kor 13,10)

Od tysiącleci ludzkość dokłada starań, by przybliżyć się do poznania absolutu. W związku z oczywistymi ograniczeniami człowieczej percepcji i, wbrew monstrualnym ambicjom, ciasno ściągniętych horyzontów pojmowania, próby ogarnięcia boskiego Jestestwa z góry skazane są na klęskę. Niemniej jednak, od czasu do czasu, udaje nam się uszczknąć i nikczemnie zachować dla siebie drobiny niepojętego insygnium demiurga, jakim jest nieskończoność. Niezauważalny, czy wręcz śmieszny z jego punktu widzenia paproch. Jakże bezcenny dla skażonych niewyraźną tęsknotą, pragnieniem wieczności śmiertelników. Nieugiętych obserwatorów zjawisk niezwykłych i chwil nieuchwytnych.

I wielkie uznanie należy się tym Prometeuszom współczesności, szlachetnym złodziejom boskiego pyłu, bohaterskim przemytnikom koczującym opodal ziemsko-niebiańskiej granicy, zwanym niekiedy geniuszami. Ludzka, ograniczona, w skali wieczności przerażająco bezwartościowa, ale chwała im za to niech będzie.