Nyodene D — Witness To the Flood

Jest czterech jeźdźców apokalipsy: wojna, epidemia, klęska żywiołowa i ludzka zachłanność…

Nie ukrywam, że słuchając różnej muzyki, najchętniej eksploruję ciemne terytoria tej sztuki. Przy rekonesansie po wytwórniach wydających eksperymentalne hybrydy gatunkowe, w rodzaju Burning World i Crucial Blast, moja uwaga skierowała się na Malignant Records, hołdującą syntetycznemu hałasowi zdefiniowanym jako power electronics wchodzącą w kompatybilność  z dark ambientem. Większość wydawnictw intrygowała już na etapie okładki pozwalającej przypuszczać, że ilustracja albumu przełoży się na atmosferę dźwięków i trzeba przyznać, że nie zawsze się to zgadzało. Na ogół trafiały się, dające po uszach, bez wyraźnej myśli przewodniej i wyobraźni, utwory oparte na poszarpanych szumach i głosach oraz wyładowaniach komputerowych. Znalazło się jednak kilka naprawdę ciekawych produkcji w tym niszowym nurcie zamkniętego kręgu postapokaliptycznej elektroniki. W tym obrębie jednoosobowych wyznawców nihilizmu znad konsolety moim zdaniem wyróżnić należy takie wydawnictwa jak: Futility Rites projektu Abjection Ritual, That Which Has Been Forgotten nagrany przez The Vomit Arsonist czy Subterraenan Rites spod ręki Gnawed. Te albumy zachowujące reguły gatunku oferują coś więcej niż tylko dźwiękowe przeciążenia i test na wytrzymałość słuchu. Dają momentami filmową atmosferę niepokoju i wściekłości, gniewne, pełne sprzeciwu przetworzone deklamacje pokrywają się z elektronicznym, sączącym napięciem i grozą z przecinającymi się neoindustrialnymi dygresjami.

W tym zestawieniu swoje miejsce ma niejaki Aaron Vilk jako Nyodene D wraz ze swoim produktem z innej wytwórni, z tym że Witness To the Flood, w przeciwieństwie do powyżej wymienionych tytułów, nie posiadał  żadnej recenzji. Już sama okładka budzi zaciekawienie - tajemnicza postać, pół człowiek, pół zjawa z kroczem pokrytym nazwą longplaya i wykonawcy. Postać bez wątpienia symbolizująca nadchodzący kataklizm, tak jak koncept całego albumu, bowiem jak wynika z rozmowy z autorem – nazwę Witness To the Flood można odbierać metaforycznie, niekoniecznie chodzi o potop rodem z biblijnej opowieści o Arce Noego, raczej o coś bardziej wielowymiarowego, posiadającego wiele znaczeń, społecznych oraz ekologicznych. Geologiczne i biogeograficzne odniesienia znajdują się w nazwach utworów i samych dźwiękach. O ile Puritan, Hiraeth oraz In The Eagle’s Jaws, Avenging zawierają liczne ślady standardowego ambientowego noise, to Cairnbuilder, a także Witness próbują w wiarygodny sposób zaprojektować w słuchaczu właśnie ten niemal filmowy nastrój nadciągającej zagłady nie tylko za pomocą złowieszczego dark ambientowego monolitu, lecz również srogiego głosu autora jakby wydobywającego się z innego wymiaru. Ale prawdziwe zwieńczenie, na które z pewnością warto zaczekać jak na straszny finał ekranowego horroru, następuje przy utworze Nevercomemorning, który w moim odczuciu pretenduje do miana arcydzieła całego nurtu. Niesamowicie mroczny i groźny, nieprzekombinowany i nieprzeładowany, a jednocześnie potężnie masywny,  przynoszący przesłanie albumu –  katastroficzną wizję.

Witness To the Flood nie jest przeznaczony dla każdego słuchacza nie tylko z powodu treści i formy, to mało znane dzieło dla wąskiej grupy odbiorców gustujących w tzw. podziemnej, niezależnej elektronice,  jednak zasługujące na odtworzenie i zapoznanie się z jego złowrogą naturą.