ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
Recenzje albumów w serwisie ArtRock.pl
Recenzja albumu Różni wykonawcy ─ When The Wind Blows w serwisie ArtRock.pl

Różni wykonawcy — When The Wind Blows

 
wydawnictwo: Virgin Records 1986
 
David Bowie: 1. When The Wind Blows (Bowie, Kizilcay) [03:35]
Hugh Cornwell: 2. Facts And Figures (Sampson) [04:19]
Genesis: 3. The Brazilian (Banks, Collins, Rutherford) [04:51]
Squeeze: 4. What Have They Done? (Difford, Tilbrook) [03:39]
Paul Hardcastle: 5. The Shuffle (Hardcastle) [04:16]
Roger Waters And The Bleeding Heart Band: 6. The Russian Missile (Waters) [00:10]
7. Towers Of Faith (Waters) [07:00]
8. Hilda's Dream (Waters) [01:36]
9. The American Bomber (Waters) [00:07]
10. The Anderson Shelter (Waters) [01:13]
11. The British Submarine (Waters) [00:14]
12. The Attack (Waters) [02:53]
13. The Fall Out (Waters) [02:04]
14. Hilda's Hair (Waters) [04:20]
15. Folded Flags (Waters) [04:51]
 
Całkowity czas: 45:04
skład:
David Bowie - Vocals, Various Instruments. Erdal Kizilcay - Vocals, Various Instruments. Hugh Cornwell - Vocals, Guitar, Keyboards. Tony Banks - Keyboards. Mike Rutherford - Guitar, Bass. Phil Collins - Drums. Glen Tillbrook - Guitar. Chris Difford - Guitar. Jools Holland - Keyboards. Andy Metcalfe - Additional Keyboards. Keith Wilkinson - Bass. Gilson Lavis - Drums. Paul Hardcastle - Keyboards, Synthesizers, Vocals. Roger Waters – Bass Guitar, Acoustic Guitar, vocals. Jay Stapley – Guitar. Snowy White – Guitar. John Gordon – Bass Guitar. Matt Irving – Keyboards, Organ. Nick Glennie-Smith – Piano, Organ. John Linwood – Linn Programming. Freddie Krc – Drums, Percussion. Mel Collins – Saxophone. Clare Torry – Backing Vocals. Paul Carrack – Keyboards, Vocals.
Album w ocenie czytelników:
Oceń album:

Pokaż szczegóły oceny
Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
,0
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
,0
Album słaby, nie broni się jako całość.
,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
,0
Album jakich wiele, poprawny.
,0
Dobra, godna uwagi produkcja.
,0
Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
,1
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
,2
Absolutnie wspaniały i porywający album.
,1
Arcydzieło.
,0

Łącznie 4, ocena: Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
 
 
Ocena: 7 Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
23.04.2011
(Recenzent)

Różni wykonawcy — When The Wind Blows

A to płyta trochę okazyjna. Stworzona dla potrzeb antywojennego, animowanego filmu Jimmy’ego Murakamiego „When The Wind Blows”, o parze staruszków, którzy przeżywają nuklearny atak na Wielką Brytanię, by powoli ulec chorobie popromiennej.

Pierwszą stronę wypełniły piosenki różnych wykonawców, drugą – muzyka ilustracyjna i piosenki do filmu napisane przez Rogera Watersa, wykonane przez samego Rogera i zebraną na tą okazję grupą muzyków, skrytą pod szyldem Orkiestry Wrażliwego Serca – The Bleeding Heart Band. Z pierwszej strony wyróżnia się utwór tytułowy, skomponowany i wykonywany przez duet David Bowie – Erdal Kizilcay, interesujący przykład przebojowego rocka połowy lat 80. W bardzo podobnej stylistyce utrzymane są pozostałe kompozycje: podniosły „The Brazilian” Genesis (w wersji z albumu „Invisible Touch”) i bardziej chwytliwe: „Facts And Figures” Dusiciela Hugha Cornwella czy „What Have They Done” Squeeze.

Natomiast część watersowska (w niektórych edycjach CD podzielona na poszczególne fragmenty, w innych prezentowana jako 24-minutowy pojedynczy track) to granie dość typowe dla wtedy już byłego szefa Pink Floyd. Sporo efektów dźwiękowych, w tym dialogi z filmu. Dwie podniosłe, dramatyczne ballady „Towers Of Faith” (która nie znalazła się ostatecznie w filmie) i „Folded Flags”. W obu pojawia się wątek fundamentalizmu, wątek walki z bronią w ręku w obronie dogmatów i przekonań, w tym pierwszym – złośliwy przytyk do Davida Gilmoura, który w tym czasie jeszcze tylko się odgrażał, że może pokierować machiną o nazwie Pink Floyd samodzielnie. W tej drugiej gościnnie pojawia się Paul Carrack, z którym Waters będzie przez najbliższych kilka lat współpracować. Do tego sporo ładnej, nieźle broniącej się w oderwaniu od filmu muzyki ilustracyjnej: czasem bardziej dramatycznej, czasem ponurej, minorowej (zwłaszcza w finałowych partiach, takich jak „Hilda’s Hair”.

Całkiem interesująca płyta. Dla fanów Rogera Watersa pozycja jak najbardziej polecana.

 

Pomiędzy "Identity" Zee a "When The Wind Blows" swoje solowe płyty wydali Roger Waters - "The Pros And Cons Of Hitch-Hiking", recenzja tu: http://www.artrock.pl/recenzje/2486/waters_roger_the_pros_and_cons_of_hitch-hiking.html oraz Nick Mason we współpracy z Rickiem Fennem - "Profiles" - recenzja tu: http://www.artrock.pl/recenzje/2934/mason_fenn_profiles.html

 
Słuchaj nas na Spotify
ArtRock.pl RSS
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.