Amuse Me — Amuse Me

 

Poza otwierającym płytę Gypsies oraz dość mocno odstającym stylistycznie od pozostałych utworów, zamykającym album mrocznym Missing, Amuse Me jako grupa wrażliwych instrumentalistów świadomie współkreuje z wokalem ów senny nastrój, charakteryzujący pozostałe piosenki. Sięgając raz po elektryczną, raz po klasyczną gitarę, Robert Rochon wykorzystuje dobrane brzmienia w sposób wyjątkowo delikatny – grające gdzieś za plecami wokalistki gitarowe szepty, raz po raz wychylają się jako subtelne, aczkolwiek jak najbardziej dojrzałe solówki (Express, Children). Jeśli gdzieniegdzie pojawiają się bardziej rockowe, nieco drapieżniejsze riffy (Million Hours, Promise), to udało się je na tyle wyważyć, by nie były w stanie wybudzić odbiorcy ze specyficznego, „półprzytomnego” odbioru tej muzyki. Podobnie sekcja rytmiczna, reprezentowana przez Tomika „Wincenta” Wincenciaka i Marka Veitha, nie kwapi się do kombinowania z rytmami, co z kolei w przypadku Gypsies jak najbardziej by się sprawdziło, gdyby wspomnianą końcówkę jeszcze nieco, „bezkolizyjnie” przedłużyć. Całości tego „sennego” nastroju Amuse Me dopełniają brzmienia instrumentów klawiszowych, które specyficznie ubarwiają tę muzykę (barwami nocy, rzecz jasna), a dzięki ich inteligentnemu i nie przesadzonemu w ilości doborowi, nadają odmienny charakter każdej z kompozycji.

 

Owo wyczucie w operowaniu posiadanymi środkami, to, zdaje się, najważniejszy przepis na sukces tego wyjątkowo udanego debiutu. Bo charakterystycznej dla muzyki wielu początkujących na rynku grup naiwności i nieporadności wyczuwa się tu naprawdę niewiele, muzyka ta zatem, wbrew debiutanckiemu charakterowi, potrafi odprężyć, wyciszyć, dostarczając przy tym jak najbardziej wytrawnych muzycznych wrażeń. I, co w tym wszystkim chyba najważniejsze, podejmowane środki i wysiłki ze strony Amuse Me zdają się jak najbardziej sprzyjać celowi nie tyle zaistnienia na rynku, ale pewnego artystycznego spełnienia, co tyleż godne szacunku, co ryzykowne. Lecz skoro zespołowi udało się wydać na świat efekt swoich twórczych działań, co z pewnością nie było łatwym zadaniem, zważywszy na wspomniany czas oczekiwania na album, to wciąż należy trzymać kciuki, że jednak ta muzyka dotrze do szerszego grona odbiorców.