Mindheal — Heart and Mind

Mindheal to debiutant w naszym recenzyjnym ArtRockowym dziale. Warto zatem parę słów napisać, „kto zacz?”. A pod tym szyldem kryje się rzeszowski kompozytor i producent, Wojciech Stecko, który jednak debiutantem na muzycznej scenie nie jest. Bo artysta ma na swoim koncie, łącznie z tym recenzowanym, już trzy albumy. Muzyk zadebiutował w 2022 roku krążkiem o dość wymownym tytule, jak na tamten czas, Pandemic Moods. Rok później był album Sounds Of Dystopia no i wreszcie, w grudniu ubiegłego roku artysta pochwalił się płytą Heart and Mind, będącą przedmiotem tej recenzji.

Stecko to, biorąc pod uwagę ów projekt, człowiek orkiestra. Sam komponuje i aranżuje swoje utwory, oczywiście gra na instrumentach, ale też odpowiada za miks i mastering swoich płyt. A na nich słyszymy instrumentalną muzykę elektroniczną, którą artysta zawsze wpasowuje w pewien koncept. W przypadku Heart and Mind, ów koncept, muzyk opisuje wewnątrz albumu w taki sposób: „Heart and Mind” to badanie równowagi między emocjami, a rozumem. W świecie napędzanym danymi i algorytmami często znajdujemy się złapani między impulsami serca, a wyliczonymi decyzjami umysłu. Ten album zagłębia się w złożoność miłości i związków: niewypowiedziane napięcia, ciche bitwy i momenty, w których logika i uczucia zderzają się. Zdaniem twórcy te dźwięki mają zachęcać do introspekcyjnej refleksji nad dualnością człowieka. Czy naprawdę możemy oddzielić myśl od czucia? Czy definiują nas nasze racjonalne wybory, czy namiętności? Może prawdziwa istota bycia człowiekiem leży w przyjęciu zarówno szeptów serca, jak i rady umysłu. Pozwól, aby ta muzyka rozgłosiła się w tobie. Niech będzie towarzyszem w twojej podróży, łącząc przestrzeń między twoim sercem a umysłem.

Muzycznie Mindheal łączy na tej płycie dwa światy el-muzyki. Ten bardziej tradycyjny, wywodzący się z klasycznej szkoły elektroniki, taki silnie vintage’owy, oldschoolowy, oparty na analogowych syntezatorach, też świat pachnący latami osiemdziesiątymi. Z drugiej strony uderza cyfrowa nowoczesność, z ekstremalnie wycyzelowanym brzmieniem, sporą przestrzennością, syntetycznym rytmem, czy głębokimi figurami basu. A wszystko to zgrabnie i eklektycznie wymieszane wywołuje czasami u odbiorcy nostalgię i melancholię, niekiedy wprowadza go w hipnotyczny trans, innym razem wreszcie niepokoi mrocznością. Fajne jest to, że artysta nie gubi w tym wszystkim dobrej melodii. Wiele tematów zapętla się w głowie i zostaje przez swoją atrakcyjność na dłużej.

Czy coś można tu wyróżnić? Konceptu najlepiej słuchać w całości ale warto zauważyć ciekawe niuanse, czy odmienności w poszczególnych kompozycjach. W rozpoczynającym całość Loving In The Machine Age zwracają uwagę industrialne figury basowe a w Whispers Of Silicon Soul smyczkowe formy dodają folkowości, czy też ducha world music. Z kolei Automated Desires swoim nieco plemiennym, transowym rytmem, na którym osadzono brzmienie elektrycznej gitary, sięga do klimatu Tangerine Dream, zaś jeden z moich faworytów I Think, Therefore I Feel zaciekawia quasi organowym wstępem. W przepięknym Heart-Mind Harmony (chyba moim faworycie) pojawiają się „zmodyfikowane” głosy, czy wokalizy, zaś Your Heart is Faster Than My Mind pachnie chwilami Depeche Mode! Nie można też zapomnieć o symfonicznym Kiss From A Rose (Thorn Edition), w którym syntezator generuje partie chóralne.

Przeciekawa płyta, która przypadnie do gustu zarówno fanom bardziej wyrafinowanej elektroniki, jak i tym początkującym, szukającym w niej przystępności i atrakcyjności.