Aurora Project, The — Selling The agression

 Na tej płycie jest wszystko dokładnie tak jak być powinno.

Ma być dobry wokalista – jest. Dobry gitarzysta – jest. Dobre riffy też się trafiają. Taka muzyka wymaga rozmachu – jest nawet i orkiestra. Do tego parapety – dużo i ładnie. Spełniono wszystkie tak zwane warunki brzegowe, żeby mogło powstać coś sensownego. Poza tym, dlatego, że stylistycznie  jest to płyta absolutnie sztampowa i konwencjonalna, ważne jest, żeby muzyków songwriting nie zawiódł. I nie zawiódł. Dlatego „Selling The Agression” mimo swojej przewidywalności jest albumem udanym.

 Co prawda na stronie wydawcy w notce dotyczącej krążka napisane jest, że ta muzyka powinna zainteresować fanów Pain of Salvation i Riverside, ale moim zdaniem  już prędzej tych słuchających Threshold, Shadow Gallery, Dream Theater i to raczej starszych płyt tych wykonawców. „Selling The Agression” to prog-metal w swojej bardzo klasycznej formie, takiej sprzed dwudziestu lat, kiedy tego typu granie nazywało się jeszcze heavy progressive. I kiedy bez kilkudziesięciu minut sensownego materiału nikt nawet do studia nie wchodził.  I nie udawał, że kilka solówek ześcibolonych do kupy wątłym temacikiem, to jest prawdziwy rockowy numer.

 W przypadku The Aurora Project z tym z wychwalaniem  materiału muzycznego nie ma co przesadzać, bo wcale tak rewelacyjnie nie jest. Ewidentne błędy „taktyczne” się zdarzają – początek płyty, odpalają riffa, przez kilkadziesiąt sekund jadą  na dużych obrotach, w międzyczasie wiosłowy wymiata naprawdę czujną, aż tu ziuuu… noga z gazu, wchodzi wokalista śpiewając bardzo spokojna zwrotkę. Albo finałowy „Newtopia” – przez kilka minut muzycy budują takie napięcie, że jak zaraz je…, walnie, to łby z płucami pourywa i też nic, ziuuu… wolna, stonowana zwrotka i cały nastrój diabli biorą. Udaje się im potem co prawda jeszcze sporo z tego kawałka wyciągnąć, ale i tak moim zdaniem jest to zmarnowana szansa na bardzo mocny numer. Z drugiej strony z odsłuchu na odsłuch słucha mi się tego coraz lepiej, ze szczególnym uwzględnieniem tytułowego.  Mimo, że cudów tu specjalnych nie znajdziemy, ale jest to kawałek muzyki dobrze zagrany, dobrze zaśpiewany, a do tego bardzo sprawnie zrealizowany – sekcja to sekcja, dudni jak trzeba, wokalista ma prawidłowy, metalowy wydzier, poza tym wie, że na darciu gęby śpiewanie się nie kończy i trzeba też tekst umieć, powiedzmy, aktorsko zinterpretować, realizacja jest taka, żeby instrumenty miały dużo miejsca i wszystko to odpowiednio zabrzmiało. Można powiedzieć – klasyczna rockowa produkcja tego typu. Chyba tym mnie najbardziej ujęli – Kurde, prochu chłopaki nie wymyśliły, ale jak to fajnie brzmi – tak sobie zaraz po pierwszym przesłuchaniu pomyślałem.

 „Selling The Agression” to w ogólnym rozrachunku płyta bardzo solidna, miejscami nawet lepiej. Chyba może spodobać nie tylko fanom gatunku, ale tym w ogóle lubią hard’n’heavy.   Solidne siedem gwiazdek nawet z małym plusem.

 Trochę danych taktyczno technicznych: The Aurora Project to holenderski sekstet, działający od kilkunastu lat, mający na swoim koncie razem „Selling...” trzy duże płyty. Jeżeli na podobnym poziomie, co ta, to trzeba byłoby się im bliżej przyjrzeć.