UK — Danger Money

Lobbing trwa nadal!

“Danger Money” na pewno nie była tak wyrafinowana muzycznie, jak debiut. Już słychać, że Wetton próbuje ciągnąć UK w nieco inną stronę. Nie ma już w zespole tych, którzy by mu się sprzeciwili – Bruford i Holdsworth odeszli. Na miejsce Brufforda przyszedł perkusista od Zappy – Terry Bozzio. A za Holdswortha nie przyszedł nikt. I zespół kontynuował działalność jako trio. Brak Holdswortha czuje się od razu. Jeżeli “UK” było pewną całością, to “Danger Money” to już po prostu sześć osobnych kompozycji. Faktycznie ta muzyka nieco się różni od tego, co było na debiutanckiej płycie. I jeżeli debiut był płytą zespołową, gdzie każdy wniósł swój udział, to na “Danger Money” przewodzą Wetton z Jobsonem, a Bozzio jest od rytmicznego walenia w bębny. Nie, no o perkuście od Zappy tak napisać nie wolno – Bozzio GRA na bębnach.

Z Bruffordem i Holdsworthem odeszły jazzowe wpływy. Wetton i Jobson pociągnęli to w rockową stronę. Nie ma oczywiście mowy o żadnych, artystycznych kompromisach. A na tej płycie jest najbardziej znany utwór UK – “Rendezvous 6.02” i chyba najlepszy - “Carrying No Cross”. Większość osób znających UK zaczynało znajomość właśnie od tej przepięknej ballady, którą do tej pory Wetton wykonuje na swoich koncertach. Kiedy kupowałem “Night After Night” (jeszcze na winylu, ponad 20 lat temu) to przede wszystkim patrzyłem, czy ten utwór na niej jest. A rewelacyjne “Carrying No Cross”? – kiedy Wetton krzyczy “Stop!” i wszystko cichnie, nieodmiennie ciarki przechodzą mi po plecach. A szalejący na skrzypcach Jobson w “Ceasar’s Palace Blues”. Tytułowy “Danger Money” zaczyna się klawiszowym, nieco pompatycznym wstępem, który gładko przechodzi w prawie hard-rockowy utwór, mocne klawisze, dynamiczny wokal Wettona. A przebojowy “Nothing to Lose” to już pierwszy zwiastun Asii? Wiele wspaniałych rzeczy się na tej płycie dzieje. Praktycznie o wszystkich utworach można dużo dobrego napisać.

Pewnego rodzaju post scriptum dla UK była solowa płyta Billa Brufforda nagrana przy pomocy Alana Holdswortha - “One of The Kind”. Zawierała dwuczęściowy “The Sahara of Snow”, utwór znany z koncertowego repertuaru UK. Ale “Danger Money” było lepsze.