ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
Recenzje albumów w serwisie ArtRock.pl
Recenzja albumu Karrakan ─ Karrakan [EP] w serwisie ArtRock.pl

Karrakan — Karrakan [EP]

 
wydawnictwo: Produkcja własna / Self-Released 2016
 
1. Astragalia
2. Gość i Pragnienie
3. Gawęda o istnieniu
4. Mała apokalipsa
5. Toksykomania
6. Robak zdobywca
7. Larum
 
skład:
Piotr Sierzputowski - gitara, wokal
Jan Sierzputowski - saksofon
Kamil Badeja - bas
Dominik Górski - perkusja
 
Album w ocenie czytelników:
Oceń album:

Pokaż szczegóły oceny
Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
,0
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
,1
Album słaby, nie broni się jako całość.
,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
,0
Album jakich wiele, poprawny.
,0
Dobra, godna uwagi produkcja.
,0
Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
,0
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
,0
Absolutnie wspaniały i porywający album.
,0
Arcydzieło.
,0

Łącznie 1, ocena: Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
 
 
Brak oceny
Ocena: * Bez oceny
29.07.2017
(Recenzent)

Karrakan — Karrakan [EP]

Pochodzący z Ostrołęki Karrakan to młody, powstały w 2014 roku zespół, który nie ma jeszcze na swoim koncie pełnowymiarowego albumu, ma jednak zgrabnie wydaną pod koniec ubiegłego roku EP-kę Karrakan, która wiele mówi o kierunku jego muzycznych poszukiwań.

Kwartet (Piotr Sierzputowski – gitara, śpiew, Jan Sierzputowski – saksofon, Dominik Górski – perkusja, Kamil Badeja – bas) nie podąża za nowoczesnymi trendami. Stawia na klasyczne inspiracje, o których zresztą otwarcie pisze w materiale promocyjnym dołączonym do płyty. Muzycy siedzą głęboko w latach siedemdziesiątych, ale też i w następnej dekadzie XX wieku. W ich graniu słychać hard rockowe riffy, heavy metalową jazdę i rockandrollowy luz.

Na EP-kę składa się siedem zwartych kompozycji zaśpiewanych z odpowiednim zadziorem w naszym rodzimym języku do tekstów poety Alfreda Sierzputowskiego, Piotra Sierzputowskiego oraz Edgara Allana Poe.

Całość rozpoczyna rozpędzona Astragalia, prawdziwa rockandrollowa jazda bez trzymanki. Następny Gość i Pragnienie uderza klasycznie hard rockowym, ciężkim riffem oraz zwolnieniem w lekko psychodelicznym stylu. Dostajemy też w nim saksofonowe solo. No właśnie, saksofon, za który odpowiada Jan Sierzputowski, jest elementem, który ożywia ich muzykę i nadaje jej wyrazistości. Ta ostatnia kompozycja pokazuje też, że artyści potrafią w ramach dosyć krótkiej formy pokombinować i nadać jej bardziej progresywny szlif. Gawęda o istnieniu i Mała apokalipsa dzięki wspomnianemu saksofonowi, mają sporo z jazzu. W nieco inne klimaty wpadamy jednak w następnych kompozycjach. Szczególnie Toksykomania i Robak zdobywca przynoszą mroczne, ciężkie, zawiesiste granie z okolic Black Sabbath. W tym drugim blisko im faktycznie do naszego Kata. Kończący album utwór Larum jest bardziej urozmaicony, więcej w nim szybkości i zapachu… Żelaznej Dziewicy.

Ciekawa, energetyczna i urozmaicona płytka, która z pewnością fajnie musi wypadać w koncertowym entourage’u.

 
Słuchaj nas na Spotify
ArtRock.pl RSS
Mgławica Kalifornia - IC1499 by Naczelny
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.