ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
Recenzje albumów w serwisie ArtRock.pl
Recenzja albumu Tides From Nebula ─ Eternal Movement  w serwisie ArtRock.pl

Tides From Nebula — Eternal Movement

 
wydawnictwo: Mystic 2013
dystrybucja: Mystic
 
1. Loughter of Gods [5:20]
2. Only With Presence [5:21]
3. Satori [4:52]
4. Emptiness of Yours and Mine [7:16]
5. Hollow Lights [5:06]
6. Now Run [5:14]
7. Let it Out, Let it Flow, Let it Fly [5:06]
8. Up From Eden [9:30]
 
Całkowity czas: 47:44
skład:
Adam Waleszyński – guitar
Maciej Karbowski – guitar
Przemek Węglowski – bass
Tomasz Stołowski – drums
 
Album w ocenie czytelników:
Oceń album:

Pokaż szczegóły oceny
Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
,1
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
,0
Album słaby, nie broni się jako całość.
,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
,1
Album jakich wiele, poprawny.
,0
Dobra, godna uwagi produkcja.
,0
Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
,1
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
,3
Absolutnie wspaniały i porywający album.
,25
Arcydzieło.
,11

Łącznie 42, ocena: Absolutnie wspaniały i porywający album.
 
 
Ocena: 8 Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
16.10.2013
(Recenzent)

Tides From Nebula — Eternal Movement

Warszawianie z Tides From Nebula, po dwóch latach wracają z trzecim studyjnym materiałem. Materiałem, który potwierdza ich aspiracje, klasę i przede wszystkim obrany stylistyczny kierunek. Co ciekawe, Eternal Movement jest inny, niż poprzednie dwa albumy. Po Aurze, która przyniosła mnóstwo spontanicznej i nieokiełznanej energii, ubranej w gitarowe ściany dźwięku i swoisty patos oraz po Earthshine, na którym grupa poflirtowała mocniej z elektroniką, czyniąc swoją propozycję chwilami bardziej ambientową, tym razem mamy skok w jeszcze bardziej odmienne rewiry…

Nie pomylę się chyba zbytnio, gdy stwierdzę, że warszawski kwartet nagrał chyba najbardziej radosny i pogodny album. Kierunek tych zmian pokazał już wydany na singlu w ubiegłym roku i pomieszczony tu Hollow Lights. Kilka miesięcy temu w recenzji tego krótkiego wydawnictwa napisałem o tej kompozycji: To szczególnie w pierwszej części utwór bardzo optymistyczny w swoim wyrazie, luźny i lekki, by nie powiedzieć… popowy! Tym razem nie wita nas żar postrockowego zgiełku, bowiem pierwsza minuta kompozycji uderza raczej gitarą The Edge’a i echem muzyki Irlandczyków z U2. Dopiero w drugiej minucie dostajemy gitarowe plamy delikatnie pachnące muzyką Dalekiego Wschodu. I tak naprawdę w końcu w trzeciej minucie pojawia się tak charakterystyczna instrumentalna gitarowa ściana, kojarzona z postrockiem.

I podobnych w wyrazie, luźniejszych rzeczy, jest tu więcej. Posłuchajmy zresztą Only With Presence - kolejnego kawałka promującego ten krążek. Z nim muzycy zawędrowali na trójkową Listę Przebojów! I nie powinno to dziwić, bo to numer szybki, energetyczny, z fajnym, pełnym witalności motywem gitarowym ciągnącym się niemalże transowo. Zaraz po nim dostajemy jedną z najbardziej zaskakujących – i dla mnie najlepszych - kompozycji na płycie. Satori, bo o niej mowa, przynosi niespotykaną do tej pory w ich muzyce gitarową formę pachnącą amerykańskim południem, może wręcz muzyką country?

Oczywiście, panowie nie byliby sobą, gdyby nie pojechali dobrze już sprawdzonym w ich twórczości schematem. Zatem takie Emptiness of Yours and Mine, czy Now Run zaczynają się spokojnie, by wkrótce rozwinąć się wręcz mocarnie w finale. Nie brakuje też na Eternal Movement chrakterystycznej marszowej rytmiki, gitarowego zgiełku, znanych z Earthshine ambientowych plam (Up From Eden), czy wreszcie ładnej melodyki. Jest też najbardziej pokombinowany rytmicznie i tym samym najbardziej wielowątkowy oraz progresywny w swoim wyrazie Let it Out, Let it Flow, Let it Fly.

Warto wspomnieć, że tym razem za produkcję albumu, oprócz samego zespołu, odpowiadał Norweg Christer-Andre Cederbeg, produkujący swego czasu Weather Systems Anathemy. I co? I faktycznie wszystko fajnie brzmi, ale nie wydaje mi się, żeby miał on taki wpływ na ten krążek, jak na Earthshine Zbigniew Preisner (można wszak powiedzieć, że Earthshine miało delikatnie filmowy charakter). Bo na Eternal Movement niektóre instrumentalne motywy „śpiewają” niczym wokaliści, czyniąc z kawałków „instrumentalne piosenki”. I choć w dalszym ciągu jestem pod większym wrażeniem ich szczerego, pełnego emocji debiutu oraz nostalgicznej „dwójki”, doceniam ten bardzo udany artystyczny krok.

 
Słuchaj nas na Spotify
ArtRock.pl RSS
Mgławica Kalifornia - IC1499 by Naczelny
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.