ArtRock.pl - Progressive & Art Rock w sieci!
Ten serwis korzysta z plików Cookies i podobnych technologii. Dowiedz się więcej » | zamknij
 
Recenzje albumów w serwisie ArtRock.pl
Recenzja albumu Turquoise ─ Po drugiej stronie w serwisie ArtRock.pl

Turquoise — Po drugiej stronie

 
wydawnictwo: Ars Mundi 2003
dystrybucja: Rock Serwis
 
1. Prolog - 1:49
2. Desiderata - 3:56
3. Spotkanie - 8:13
4. Pieśń Aayrne - 4:07
5. Po tamtej stronie - 6:17
6. Suita d-minor: I Tangal - 1:05
II Suita d-minor: Zdobędę i Ciebie - 3:20
III Suita d-minor: Głos serca - 2:21
IV Suita d-minor: Testament Sel'entinell - 4:24
7. ... a śmierć utraci władzę swą - 5:41
8. Po tamtej stronie - 3:52
9. Epilog - 2:02
 
Całkowity czas: 47:07
skład:
Lilia Wojciechowska - v / Agnieszka Dudek - v / Jacek Galant - v / Aleksander Żelazny - g, g-synth / Sebastian Klus - b / Marcin Zwonarz - dr
 
Album w ocenie czytelników:
Oceń album:

Pokaż szczegóły oceny
Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
,0
Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
,0
Album słaby, nie broni się jako całość.
,0
Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
,1
Album jakich wiele, poprawny.
,0
Dobra, godna uwagi produkcja.
,1
Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
,1
Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
,3
Absolutnie wspaniały i porywający album.
,2
Arcydzieło.
,6

Łącznie 14, ocena: Absolutnie wspaniały i porywający album.
 
 
Recenzja nadesłana przez czytelnika.
Brak oceny
Ocena: * Bez oceny
21.03.2003
(Gość)

Turquoise — Po drugiej stronie

Drugi krążek młodej formacji TURQUOISE to pozycja dla tych wszystkich którzy lubią klimaty muzyki Quidam, Collage czy Pendragon chodź nie tylko chyba dla nich. To pięćdziesiąt minut pięknej, ciepłej i nastrojowej muzyki. Najogólniej zakwalifikować ją można do nurtu neoprogressive.

Z wielką radością należy zauważyć, że TOURQUOISE udało się uniknąć głównych grzechów wykonawców neoprogressive takich jak: nadmierne rozdęcie formy, przesadny patos czy zbyt częste powtarzanie tych samych elementów melodycznych. Wszystkie kompozycje na płycie zwracają uwagę zwartą formą i ciekawymi aranżacjami. Solowe partie wokalne wykonują aż trzy osoby co również bardzo ubarwia całość. W warstwie instrumentalnej dominują brzmienia syntezatorowe, ale nie brak też na płycie dźwięków fortepianu czy organów kościelnych (we wstępie i finale), jest kilka chwilami nawet porywających solówek na gitarze. Słychać że zespół gra szczerze, że nie ma tu udawania, i tą szczerością zyskał moją ogromną sympatię. Przywrócił mi wiarę w nurt neoprogressive. Cieszę się, że jeszcze istnieją takie zespoły. Ta płyta przyniosła mi więcej radości i nudne ostatnie produkcje „gwiazd” typu Arena, IQ i Pendragon razem wzięte. Zachęcam do posłuchania tej płyty, naprawdę warto.

 
Słuchaj nas na Spotify
ArtRock.pl RSS
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.