Turquoise — Po drugiej stronie

Drugi krążek młodej formacji TURQUOISE to pozycja dla tych wszystkich którzy lubią klimaty muzyki Quidam, Collage czy Pendragon chodź nie tylko chyba dla nich. To pięćdziesiąt minut pięknej, ciepłej i nastrojowej muzyki. Najogólniej zakwalifikować ją można do nurtu neoprogressive.

Z wielką radością należy zauważyć, że TOURQUOISE udało się uniknąć głównych grzechów wykonawców neoprogressive takich jak: nadmierne rozdęcie formy, przesadny patos czy zbyt częste powtarzanie tych samych elementów melodycznych. Wszystkie kompozycje na płycie zwracają uwagę zwartą formą i ciekawymi aranżacjami. Solowe partie wokalne wykonują aż trzy osoby co również bardzo ubarwia całość. W warstwie instrumentalnej dominują brzmienia syntezatorowe, ale nie brak też na płycie dźwięków fortepianu czy organów kościelnych (we wstępie i finale), jest kilka chwilami nawet porywających solówek na gitarze. Słychać że zespół gra szczerze, że nie ma tu udawania, i tą szczerością zyskał moją ogromną sympatię. Przywrócił mi wiarę w nurt neoprogressive. Cieszę się, że jeszcze istnieją takie zespoły. Ta płyta przyniosła mi więcej radości i nudne ostatnie produkcje „gwiazd” typu Arena, IQ i Pendragon razem wzięte. Zachęcam do posłuchania tej płyty, naprawdę warto.