Waters, Roger — To Kill The Child / Leaving Beirut

wydawnictwo: Sony Music Polska 2004

1. To Kill The Child
2. Leaving Beirut

Całkowity czas: 16:01

skład:
Roger Waters – vocals, guitar, bass, programming / Andy Fairweather – Low – guitar / Graham Broad – drums / Katie Kissoon – vocals / Carol Kenyon – vocals / PP Arnold – vocals

www.roger-waters.com

Album w ocenie czytelników:

★★★★★★★★★★

Pokaż szczegóły oceny

Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
★★★★★★★★★★,2

Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
★★★★★★★★★★,1

Album słaby, nie broni się jako całość.
★★★★★★★★★★,1

Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
★★★★★★★★★★,0

Album jakich wiele, poprawny.
★★★★★★★★★★,0

Dobra, godna uwagi produkcja.
★★★★★★★★★★,1

Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
★★★★★★★★★★,5

Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
★★★★★★★★★★,7

Absolutnie wspaniały i porywający album.
★★★★★★★★★★,2

Arcydzieło.
★★★★★★★★★★,5

Łącznie 24, ocena: Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.

Najchętniej czytani

Wojciech Kapała

Mariusz Danielak

Piotr „Strzyż” Strzyżowski

Michał "Telperion" Nowak

Dobas

Artur Szarecki

Krzysztof Niweliński

Wojciech "Ajronek" Kozicki

★★★★★★★★★★

Ocena: 6 Dobra, godna uwagi produkcja.

21.06.2006

(Recenzent)

Waters, Roger — To Kill The Child / Leaving Beirut

Mistrz demonów przypomniał o sobie niedawno dwoma utworami. To pewien sposób na przetrwanie, bo niestety tempo pracy tego pana jest porażające dynamiką, jak gra Polaków na mistrzostwach świata w Niemczech.

To Kill The Child. Ot, pioseneczka. Śpiewające kobiety i charakterystyczny zbolały głos Watersa. Gitara grająca takie normalne solo. Nic specjalnego. A tekstowo? No cóż, wygląda to na kolejną wersję utworu What God Wants z płyty Amused To Death. Bo znowu pojawia się łańcuszek / wymienianka – tyle, że tym jest to albo lista Świętych Ksiąg, albo lista imion Boga w którego wierzą ludzie. Czegóż dotyczy? Przesłane jest jasne – niezależnie, jakiego Boga wzywamy, żadna przemoc nie usprawiedliwia zabijania. Ani dl Niego, ani w Imię Niego.

Leaving Beirut jest już bardziej dopracowany. Właściwie nawet inny od wcześniej znanych utworów Fajansa. Bo tekst, baaardzo rozbudowany pojawia się w formie deklamacji. Może nie przez cały czas, ale jednak znaczna jego część jest przez Watersa „opowiadana”. Nie ma tu zatem klasycznej budowy utworu (zwrotka, refren, zwrotka, solówka), jest za to cała gama watersowskich zabiegów, typu efekty, kwilenie gitary, wokalizy zastępu wspomagających Watersa pań.

No i jest język. Uszczypliwy do bólu. Bezpośredni. Jak choćby pojawiający się w pierwszym (umownie nazwijmy to refrenem) tekst:

Oh George! Oh George!

That Texas education must have fucked you up when you were very small

Demony. Demony Rogera wcale nie odeszły w zapomnienie. On już chyba na zawsze będzie tym głosem wołającego na puszczy…

America, America, please hear us when we call

You got hip-hop, be-bop, hustle and bustle

You got Atticus Finch

You got Jane Russell

You got freedom of speech

You got great beaches, wildernesses and malls

Don't let the might, the Christian right, fuck it all up

For you and the rest of the world

Dwa utwory. 16 minut muzyki. Strasznie dużo oczekiwań, jeszcze więcej pieniędzy. Czy warto? No cóż, po takie płyty sięgają niestety tylko watersowscy fanatycy. I jeszcze tylko zdanie wyjaśnienia. Utwory zostały przez Watersa opublikowane w internecie. Na płycie CD można je sobie zamówić z ... Japonii.