Radiohead — Kid A

wydawnictwo: EMI Records Ltd 2000

1. Everything In Its Right Place (4:11) 2. Kid A (4:44) 3. The National Anthem (5:51) 4. How To Dissapear Completely (5:56) 5. Treefingers (3:42) 6. Optimistic (5:16) 7. In Limbo (3:31) 8. Idioteque (5:09) 9. Morning Bell (4:35) 10. Motion Picture Soundtrack (7:01)

Całkowity czas: 49:59

skład:
- Thom Yorke / voc, guitar – Jonny Greenwood / guitar, organ, piano – Phil Selway / drums – Ed O’Brien / guitar, voc – Colin Greenwood / bass
oraz:
- Steve Hamilton / alto horn – Stan Harrison / baritone horn – Mark Lockheart / tenor horn – Andy Bush / trumpet – John Lubbock / conductor – Henry Binns / sampling

www.radiohead.com

Album w ocenie czytelników:

★★★★★★★★★★

Pokaż szczegóły oceny

Beznadziejny album, nie da się go nawet wysłuchać.
★★★★★★★★★★,2

Istnieją gorsze, ale i przez ten ciężko przebrnąć do końca.
★★★★★★★★★★,0

Album słaby, nie broni się jako całość.
★★★★★★★★★★,1

Nieco poniżej przeciętnej, dla wielbicieli gatunku.
★★★★★★★★★★,0

Album jakich wiele, poprawny.
★★★★★★★★★★,1

Dobra, godna uwagi produkcja.
★★★★★★★★★★,2

Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.
★★★★★★★★★★,6

Bardzo dobra pozycja, mocno polecana.
★★★★★★★★★★,12

Absolutnie wspaniały i porywający album.
★★★★★★★★★★,26

Arcydzieło.
★★★★★★★★★★,82

Łącznie 132, ocena: Absolutnie wspaniały i porywający album.

Najchętniej czytani

Wojciech Kapała

Mariusz Danielak

Piotr „Strzyż” Strzyżowski

Michał "Telperion" Nowak

Dobas

Artur Szarecki

Krzysztof Niweliński

Wojciech "Ajronek" Kozicki

Recenzja nadesłana przez czytelnika.

★★★★★★★★★★

Ocena: 7 Więcej niż dobry, zasługujący na uwagę album.

14.04.2006

(Gość)

Radiohead — Kid A

Od tego albumu wieje chłodem… Jest to chłód bezsennych nocy, kiedy człowiek nie może opędzić się od krótkotrwałych majaków, a jednocześnie nie jest w stanie porządnie zasnąć. W owych sennych marzeniach nie ma nic pewnego, a zdarzyć się może absolutnie wszystko. I taka jest muzyka na Kid A: mglista… niejasna… ulotna… niepewna… nierealna… budząca w człowieku lęk i obawy…

Pełno tu trzasków, generowanych z różnych instrumentów dźwięków, dyskotekowych bitów i przetwarzanych wokali. Trzeba się przez to wszystko przedrzeć, jak przez gęsty las pojawiający się czasem w snach. Piękno tej muzyki ukryte jest bowiem głęboko w środku i potrzeba nie lada wysiłku by je odkryć.

Jedno podejście do Kid A nie wystarczy. Tej muzyki nie da się tak łatwo oswoić. Niektóre utwory wręcz atakują swą surowością i nieprzystępnością. Zdarzają też fragmenty naprawdę wzruszające. Warto więc usiąść w nocy ze słuchawkami na uszach i raz jeszcze spróbować przedrzeć się przez ten album. Trud zostanie hojnie wynagrodzony.