Bezpłatny, dostępny do ściągnięcia zupełnie za darmo ze stron polskiego dystrybutora FORESHADOW najnowszy singiel formacji NADJA to zaledwie trzydzieści jeden minut. Lecz za to jakich! Zaliczany do gatunku „drone ambient doom metal” kanadyjski, mieszany duet Leah Buckareff (bas, wokal) i Aidan Baker (gitary, wokal, fortepian, perkusja, instrumenty dęte), powstał w roku 2003 jako odskocznia od projektów prowadzonych przez bardzo płodnego gitarzystę i pisarza jakim jest Aidan. Formacja do tej pory wypuściła prawie dwadzieścia wydawnictw w formatach singla, albumu długogrającego, zarówno na srebrnych jak i czarnych krążkach, między innymi dla wytwórni: Conspiracy Records, Alien8 Recordings, Profound Lore Records czy Utech Records. Sam Aidan Baker może pochwalić się czterdziestoma dziewięcioma solowymi wydawnictwami i ponad setką jako współautor, lub zaproszony gość, to wszystko zaś zaledwie w ciągu ostatnich siedmiu lat.

Na singiel Base Fluid składają się dwie kompozycje, z których pierwsza, tytułowa jest zapowiedzią wznawianego i poszerzanego w stosunku do pierwszej edycji albumu Corrasion, druga zaś to nie publikowany dotąd i wydany tylko na tym singlu utwór Numb. Po pobraniu i ewentualnym wypaleniu singla na CD-R (okładkę również można zassać) czeka nas trzydzieści jeden minut…

…trzydzieści jeden minut niesamowitej podróży w świat psychodelicznych, wgniatających w ziemię dźwięków, jakie do tej pory słyszałem przede wszystkim u Acid Mother Temple. Niewinnie rozpoczynający się utwór tytułowy, prowadzi nas w świat kosmicznej otchłani, pustki i mroku. Gdy tak powoli oddalamy się od ojczystej planety, dopada nas słoneczny wiatr, który rozpędza nasz statek i nie pozwala ani skręcić, ani zawrócić, ani tym bardziej się zatrzymać. Gdy zawiedzie nas do kwadrantu Delta, odbija w bok, zaś my unosimy się w próżni, bez możliwości powrotu do miejsca startu. Nagle powraca, by ze zdwojoną siła uderzyć w nas z drugiej strony i odebrać nam jakąkolwiek nadzieję na powrót do domu. Utwór Numb również rozpoczyna się ciszej i spokojniej, wzbogacony i harmonijne pasaże, ambientowe podkłady i transowe instrumenty perkusyjne. Zdecydowanie więcej tu muzyki, jednak w dalszym ciągu jest to psychodeliczno-ambientowy koktajl. Tak jakby ktoś pomieszał „Muzykę Lotnisk” z niepublikowanymi nagraniami „Dziewięciocalowych Gwoździ”. Przepięknie dłużąca się kompozycja, wymagająca zamknięcia drzwi od wewnątrz i wprowadzenia całkowitego zakazu przeszkadzania. Przygniatająca amorficzna ściana doskonale dopracowanego dźwięku. Prześliczne i fenomenalne.

Moje pierwsze spotkanie z tym duetem, zakończyło się całkowitym zerwaniem beretu i na stałe wciśniętym klawiszem REPEAT w moim pilocie. Ale czegóż innego mogłem się spodziewać, jeśli w barwach wytwórni obok NADJI stoją takie tuzy gatunku jak: Acid Mother Temple, Merzbow, Bastard Noise, Dreamcatcher czy Keiji Haino. Czekam z niecierpliwością na premierę, która będzie miała miejsce już za miesiąc. Może kiedyś, gdzieś, na żywo?