1 maja po raz 23. dojdzie do próby bicia Gitarowego Rekordu Świata!
- „Mieszkam w walizce” - nowy singiel Wojciecha Ciuraja
- Error Theory z coverem Dona Henleya "Boys of Summer"
- Józef Skrzek wydał album "Non Omnis Moriar"
- Wyjątkowy dokument o Within Temptation
- Swans na koncercie w Polsce
- Sinister na koncercie w Polsce
- The Watch w Polsce już za dwa tygodnie!
- TSA, Golden Life i Damian Ukeje gwiazdami Rockowej Żórawiny 2025
- Wykonawcy 19. Festiwalu Rocka Progresywnego w Toruniu
- Supergrupa O.R.k. zagra w Krakowie!
Peter Hammill -16.12.1999 Kraków Kinoteatr PTK.
Ja Hammilla nie znam aż tak jak większość tych, którzy byli. Postanowiłem jednak mimo wcześniejszych zapowiedzi cos niecoś powiedzieć na temat tego koncertu, ponieważ tak jak i w przypadku wszystkich koncertów na których byłem, tak i teraz, ręce same pchają mi się na klawiaturę, chcąc przelać myśli i spostrzeżenia, podzielić się tym, co dane mi było widzieć i spojrzeć na to z mojej perspektywy. Jako Wyznawca Początkujący, postaram się przekazać obraz koncertu w inny sposób, mam nadzieje równie ciekawy, jak zrobili to poprzednicy.
Hammill wchodzi na scenę. Niezauważony, dziwnie cichy, jakby nieśmiały; wcale nie czuć u niego aureoli wielkości. Po krótkich brawach siada do klawiatury i zaczyna grac. Z całego koncertu kojarzyłem tylko 4 utwory. Na 1.40 h. gry. Ale tym razem (pierwszy raz cos takiego przeżyłem!) nie interesuje mnie co zagra - liczy się to, ze w ogóle gra i mogę być tutaj. Siedzę z w pierwszym rzędzie, o kilka kroków od Hammilla, patrzę na niego i widzę człowieka zmęczonego życiem, o zapadniętych ustach, dziwnie markotnego, a jednak ten wspaniały charkot, ten długi i cholernie intrygujący dźwięk jaki wydobywa się z jego gardła, pokazuje go w całej doskonałości.
Hammill gra bardzo mocno; utwory są wykrzyczane, jego ręce nerwowo wala w klawisze, anormalnie wydłużone nuty, ciągnące się w nieskończoność dźwięki. To uderza. Uderza tym bardziej, ze w pozornie nie widać w tym chaosie niczego co mogłoby zaciekawić; ba - on przeraża i denerwuje. A jednak tak wiele w tym ciszy, tak wiele pojawiających się nie wiadomo skąd słów, dźwięków, wyrosłych nagle z tych prostych akordów. Najchętniej ukryłbym się gdzieś w ciszy, w ciemnym pokoju, z zamkniętymi oczyma ... Takiej muzyki słuchać powinno się w ciszy, w skupieniu, w ciemności i w samotności, bo o tym ona przecież opowiada ...
Playlista :
15 XII 99 Bydgoszcz: My Room Too Many Of My Yesterdays Shell Nothing Comes Unrehearsed Amnesiac I Will Find You Ophelia The Comet The Course The Tail Autumn Faculty X Bubble A Way Out Still Life Patient Been Alone So Long 16 XII 99 Krakow Don't tell me Just good friends Siren Nothing comes Unrehearsed Comfortable If I could Sign Last Frame Shingle song Patient Easy to slip away Bubble Stranger Still Traintime Still Life.
kolejne koncerty
