„Mieszkam w walizce” - nowy singiel Wojciecha Ciuraja
- Error Theory z coverem Dona Henleya "Boys of Summer"
- Józef Skrzek wydał album "Non Omnis Moriar"
- Wyjątkowy dokument o Within Temptation
- Swans na koncercie w Polsce
- Sinister na koncercie w Polsce
- The Watch w Polsce już za dwa tygodnie!
- TSA, Golden Life i Damian Ukeje gwiazdami Rockowej Żórawiny 2025
- Wykonawcy 19. Festiwalu Rocka Progresywnego w Toruniu
- Supergrupa O.R.k. zagra w Krakowie!
- Klone i Kingcrow już za tydzień w Krakowie
King Crimson, Poznań, 9 czerwca 2000
Ale cóż miałem poradzić, gdy na parę dni przed koncertami jeden ze znajomych oferuje nadliczbowe bilety, a drugi dysponuje mniejscem w samochodzie do Poznania? Poratowałem ich i sie przejechałem.
Nie miała to być oczywiście tylko towarzyska przejażdżka; liczyłem na dobry koncert, szczególnie, że miało być sporo ze wspaniałego Thraka. Obawiałem się, jak wypadną utwory z nowej płyty, nieprzyjemnie nastrajały także pogłoski o kiepskiej akustyce hali Areny. Wszystko to się potwierdziło - ale po kolei:
Miejsce zająłem kilka minut przed 20-stą jako jeden pierwszych z naszej grupki i... całe szczęście, bo koncert zaczął się niezwykle punktualnie. Rozpoczęli dosyć dziwnie, bo Into The Frying Pan - jednym z najsłabszych punktów nowej płyty. To chyba dla spóźnialskich, żeby nie mieli czego żałować ;-) Dalej jeszcze 2 kawałki z The ConstruKction of Light: tytułowy, który zabrzmiał bardzo interesująco, szczególnie w drugiej części, oraz My Oyster Soup..., wzbogacony pod koniec o ciekawe improwizacje Frippa, który wydawał ze swojej gitary takie dźwięki, jakby grał na organach... Dalej wreszcie porcja muzyki z Thraka. Dinosaur i One Time wypadły prześlicznie, o czym świadczyła również o wiele żywsza reakcja publiczności. Potem było trochę improwizacji, ProzaKc Blues, Sex Sleep Eat Drink Dream, i na koniec podstawowego setu Larks' Tongues In Aspic + Coda. Muzycy wędrowali za kulisy chyba ze 3 razy, wywołując z konieczności owację, a w międzyczasie zagrali Deception Of The Thrush, Three Of A Perfect Pair (Belew solo), VROOOM i wreszcie Heroes Dawida Bowiego.
Coż by nie rzec, koncert był dobry. Muzycy King Crimson udowodnili swoją wirtuozerię, Belew był w świetnej dyspozycji wokalnej, a żywym i sympatycznym zachowaniem nadał muzyce bardziej przyjazne oblicze. Mimo wszystko od takiego zespołu chyba można spodziewać się więcej. Razem z bisami koncert trwał tylko godzinę i 50 minut - to było zdecydowanie za mało. Żaden z afnów nie obraziłby się, gdyby część występu zajęły utwory z lat 70-tych - tu w ogóle ich nie było! W płaskiej, zastawionej krzesełkami hali Areny nie poczułem tej niepowtarzalnej karmazynowej magii, która tak wielu uzależnia... Na pewno nie ma jej w utworach z The ConstruKction of Light:. Warto było pojechać, by usłyszeć One Time, VROOOM i Dinosaur oraz spotkać się z przyjaciółmi. Berliński koncert Dream Theater pozostaje nie do pobicia...
kolejne koncerty
