Eyes Front North to zespół powołany do życia w 2010 roku jako studyjny side project francuskiego, metalowego Ambryo. Zauważalna zmiana brzmienia i nowa nazwa są efektem zapatrzenia na muzyczną północ i przemożnej chęci tchnięcia mroźnego, skandynawskiego oddechu w kompozycje zrodzone gdzieś na przedmieściach Paryża. W międzyczasie skład uzupełnił zaprzyjaźniony z muzykami perkusista progresywnej formacji The Black Noodle Project – Fabrice Berger. Jednak nastąpiło to już po nagraniu EPki, dlatego też na pierwszym wydawnictwie Eyes Front North usłyszymy umiejętności Conny’ego Pettersson’a – bębniarza ze szwedzkiego zespołu Anata.

Minialbum francuskich muzyków swoim istnieniem wykracza poza świat wirtualny. Można go nabyć, dotknąć, a nawet powąchać. Do wymienionych wcześniej czynności warto dodać dokładnie zlustrowanie okładki, która idealnie pasuje do brzmieniowych i geograficznych założeń. Grafika utrzymana jest w odcieniach szarości przeplatanych czernią. Przedstawia góry i pokryte chmurami niebo, które odbija się w tafli jeziora. Efekt jest o tyle ciekawy, że nie ma gwarancji czy to, co uznajemy za niebo faktycznie jest niebem, czy tylko jego odbiciem.

Podsumujmy to, co już wiemy: mamy muzyków prywatnie zafascynowanych muzyką pochodzącą ze Skandynawii, którzy chcą przenieść swoje inspiracje na rodzime brzmienia, mamy okładkę trafnie uzupełniająca tę ideę oraz płytę zawierającą trzy kompozycje o łącznym czasie trwania zbliżonym do dwudziestu czterech minut. Sami muzycy stwierdzili, że ich twórczość to niezwykła mieszanka metalu z post-rockiem, hardcorem, doomem a nawet black metalem. Brzmi intrygująco? Po części. W ciągu kilku ostatnich lat jak grzyby po deszczu wyrastają nowe określenia stylów muzycznych. Coraz popularniejsze stają się też eksperymenty polegające na międzygatunkowych transfuzjach i coraz więcej z nich kończy się powodzeniem, jednak zawsze trafiają się nieprzewidziane mutacje, których nie powinno się wypuszczać z piwnicy. Nauczony doświadczeniem zawsze podchodzę ostrożnie do tego typu deklaracji. Tak też było i tym razem.

Po przesłuchaniu minialbumu Eyes Front North muszę przyznać, że nie poczułem się oszukany. Wszystkie trzy nagrania utrzymane są w podobnej, przesiąkniętej zapachem wiekowego, iglastego lasu konwencji. Dużo w nich brudu, powolnego muzycznego szlamu i sludge’owych zagrywek. Mimo tego nie zabrakło też miejsca na postną przestrzeń, nastrojowe melodie, momenty przyspieszenia, hipnotyczne bębny i wokal mocno inspirowany sceną hardcore’ową. Wspominane wpływy doom metalowe można z powodzeniem odnaleźć w tekstach, w których nie brakuje też tchnienia mroźnej północy:

Fallen snow in a silenced white land,

Shapes in fiction a reaching hand.

Hurling winds through the leaves of a pipal tree,

Chant in unison the anthem of the free.

As it draws the path of my last journey,

A cold comfort fills my dying body.

Wychodzi na to, że na francuskiej scenie, niczym diabełek z pudełeczka wyskoczył kolejny projekt, na którym warto zawiesić ucho. Smuci jedynie fakt, że na koncie Eyes Front North znajdują się tylko trzy utwory. Jednak warto mieć na uwadze, że początek przyszłego roku ma przynieść pełne wydawnictwo sygnowane dobrze rokującą marką Oczu Skierowanych ku Północy.