Crucible — Tall Tales

Kolejny młody amerykański zespół pojawia się nagle nie wiadomo skąd i zwala mnie z nóg - jak oni za oceanem to robią? Tall Tales od razu robi wrażenie niezwykłej płyty. Intrygująca, "baśniowa" okładka, przedstawiająca człowieka-diabła, na którego z wyrzutem patrzy skrzat. Teksty wewnątrz skąpej wkładki są zlane w jedną kolumnę - jak się okazuje, nie bez powodu. Tall Tales to właściwie zbiór opowiadań lidera zespołu, pianisty Tima Horana, ilustrowanych muzyką. Są piękne, tajemnicze opowieści, tak fascynujące, że po raz pierwszy od niepamiętnych czasów podczas słuchania zagłębiłem się w teksty na tyle, że przeczytałem je wszystkie. Dlatego też, mimo, że podczas niektórych utworów może się wydawać, że są one trochę przegadane, trudno mi uznać to za zarzut. Ale muzyka jest tutaj równie ważna jak teksty. I równie piękna! Od początku słychać, że muzycy inspirują się głównie twórczością Genesis. Słychać to przede wszystkim w brzmieniu klawiszy, stylizowanych na stare organy i syntezatory, jest też sporo melloronu. Również gitarzysta wydaje się pochodzić ze szkoły Steve'a Hacketta, chociaż w pierwszych kilku utworach gra on trochę ostrzej, co przypomina bardziej np. Iluvatara. Ale najważniejsze jest powinowactwo istniejące w samych kompozycjach. Są one bardzo złożone, o niebanalnych konstrukcjach rytmicznych, a jednocześnie cały czas podporządkowane pięknej, intrygującej melodii. Rozwijają się łagodnie, zazwyczaj zaczynając od partii gitary akustycznej i podkładu klawiszowego, które przygotowują słuchacza na wejście wokalu. Potem jednak muzycy potrafią włożyć w muzykę sporo energii, dzięki mocniejszym wejściom gitary i emocjonalnemu śpiewowi wokalisty Billa Esposito, który jest kolejnym silnym punktem zespołu. Większość kompozycji to krótsze formy, małe muzyczne ilustracje, potrafiące wzruszyć swoim klimatem.

Ukoronowaniem płyty jest cudowna, 21-minutowa suita An Imps Tale - "Opowieść skrzata". Tutaj najbardziej słychać inspiracje Genesis z okresu Selling England By The Pound - kompozycja ta nosi cechy epickich opowieści z tamtej płyty: The Battle Of Epping Forest i The Cinema Show. Klawisze w połączeniu z akustyczną gitarą brzmią dokładnie tak, jakby to grali Banks i Hackett. Kulminacją utworu jest wspaniały fragment Nomad Brad, z klawiszowym solem przywodzącym na myśl popisy Banksa z The Cinema Show.