Brytyjska formacja Archive należy to tych grup, których twórczość skutecznie wymyka się wszelkim próbom zaszufladkowania. Ich płyty (z chyba najsłynniejszą You All Look The Same To Me) to mikstury stworzone z brzmień trip hopowych, rockowych i popowych. Podobnie jest z atmosferą jaka towarzyszy tym nagraniom: mrok przeplata się z łagodnością, dynamiczne elektroniczne wstawki z sennym, nieśpiesznym rytmem.

Na ostatniej płycie Brytyjczyków, Noise, dominowały raczej ciemniejsze, przytłaczające nastroje. To był taki „zimny” album. Nowy krążek Archive, jest trochę inny i to nie tylko z powodu zmiany wokalisty. Muzycy nie uciekli oczywiście od własnego stylu, trochę go jednak „rozjaśnili” co zresztą nie dziwi, jeśli weźmie się pod uwagę tytuł albumu.

Otwarcie płyty nie jest zbyt zachęcające. Sane i Sit Back Down to energiczne, można by rzec „mechaniczne” utwory. Gdyby wpadły one w ręce jakiegoś szalonego dj’a to z powodzeniem mogłyby, po odpowiednim dobitowaniu ;), zaistnieć na dyskotece.

To co uwielbiam w muzyce, znalazłem w utworze Veins – subtelny klimat, miłe dla ucha przeplatające się męskie i kobiece wokale. System jest kolejną, tym razem chyba bardziej udaną niż początku płyty, ucieczką w „maszynowe” nastroje (nie mam tu na myśli tego, iż kompozycja ta zdominowana jest przez elektronikę – charakteryzuje ją jednak bardzo twardy, prosty rytm co daje wrażenie mechanizmu).

Kolejną zmianę nastroju niesie, znany pewnie niektórym ze stacji radiowych, balladowy, bardzo zgrabny kawałek Fold. Po nim następuje punkt centralny i na pewno najciekawsze 18 minut na płycie Lights – kompozycja tytułowa. Rozpoczyna się nieśmiało, delikatny dźwięk klawiszy stopniowo zlewa się z gitarą, później pojawia się sekcja rytmiczna – rozpoczynamy muzyczną podróż. It hurts to feel, it hurts to hear, it hurts to face it… To długa, bardzo nastrojowa kompozycja – nikomu nigdzie się nie spieszy, nikt nie chce z niej zrobić singla. Po niespełna dwudziestu minutach wygasa znów wraz z ostatnim dźwiękiem klawiszy, przechodząc w kolejny bardzo delikatny utwór z żeńskim wokalem – I will fade.

Romantyczny nastrój kontynuowany jest przez kolejną udaną kompozycję Headlights – delikatna elektronika, niepowtarzalny, charakterystyczny dla Archive klimat. Dwie następne kompozycje Programmed i króciutkie Black są bardziej energiczne. Na koniec otrzymujemy zaś kolejną, wyciszającą balladę Taste Of Blood.

Archive nie ucierpiało na zmianie charyzmatycznego wokalisty. Ich muzyka nadal posiada specyficzny klimat, nie brakuje też elektronicznego tła, które w zależności od gustów może niektórym się podobać, a innych drażnić. Na pewno najjaśniejszym punktem albumu jest tytułowe Lights, do moich typów zaliczyłbym też Fold, Headlights i Veins – jako całość płyta także się broni, choć myślę, że nieco ustępuje pod tym względem pamiętnemu You All Look The Same To Me. Niecodziennie jednak nagrywa się wyjątkowe płyty…