Dream Theater w przyszłym roku w Sopocie!
- Pinn Dropp wydaje nowy singiel "Recycled Feelings"
- Lizard odwołuje koncert
- Hipgnosis, ProAge i Here On Earth w piekarskiej Andaluzji
- Contour na jedynym koncercie w Polsce
- Lenny Kravitz ponownie w Polsce w ramach Blue Electric Light Tour
- Iggy Pop zapowiada koncertowy album „Live At Montreux Jazz Festival 2023”
- Francuski zespół prog-doomgaze Dislimn udostępnia sesję na żywo „Esmee’s Story”
- Listopadowe koncerty w krakowskim Gwarku
- Koncertowa jesień w krakowskim Zaścianku
- Mogwai zapowiada nowy album
Joanna Newsom, Praha, Divadlo Archa, 14.09.2007
Ale oto Bracia Moore zeszli ze sceny i po chwili przerwy pojawiła się na niej Joanna z zespołem. Zupełnie inaczej ją sobie wyobrażałem. Drobniutka, z wielkim warkoczem, w zwiewnej sukience – ale rezolutna i energiczna. Błyskawicznie spacyfikowała jednego widza, który, gdy przedstawiała zespół, krzyknął: What the fuck is your name? Widać było, że ciągle jest trochę onieśmielona, że przeszkadzają jej flesze i zbyt intensywne światła. Od czasu do czasu przekładała harfę i skarżyła się na jej ciężar (w sumie pewnie waży mniej więcej tyle co ona). A poza tym śpiewała i grała.
Joanna zagrała prawie całą Ys (bez Only Skin) przeplataną obszernymi fragmentami Milk-Eyed Mender (przearanżowanymi i mocno zmienionymi w stosunku do albumu). Nie pojawił się jej największy przebój, Sprout and The Bean, były za to dwie piosenki nieznane z albumów – celtycki song Ca’ the Yowes to the Knowes i przejmująca, mocna Colleen. Highlightami koncertu były jednak utwory z Ys, przede wszystkim Sawdust And Diamonds, wykonane brawurowo przez Joannę solo. O Emily już wspomniałem.
Nie wiem, jak rozwinie się kariera Joanny. Jest całkiem prawdopodobne, że Ys będzie jednorazowym arcydziełem, którego już nigdy nie będzie w stanie powtórzyć. Jest również możliwe, że za dwa lata będzie supergwiazdą wyprzedającą kilkutysięczne hale. Tak czy owak, taki moment jak wczoraj już się nie powtórzy. Dlatego przez chwilę się nie zastanawiałem, czy jechać do Pragi. Ci, co nie byli, mają czego żałować.
kolejne koncerty
