Amber Run na jedynym koncercie w Polsce
- Małgorzata Ostrowska powraca z solowym albumem „Legenda"
- Dziś premiera nowego albumu Believe
- Cztery koncerty Dire Straits Legacy już od soboty!
- Duet Smith/Kotzen zapowiada drugą płytę
- Bear McCreary da niezapomniany występ w Warszawie
- Nachtmahr na trzech koncertach w Polsce
- Łysa Góra zagra w Krakowie
- T.Love już w tę niedzielę w Klubie Studio!
- Soul Asylum zagra w Warszawie
- Zakk Wylde odegra hymny Black Sabbath na koncercie w Polsce!
-
26.11 -
Warszawa
-
26.11 -
Kraków
-
27.11 -
Poznań
-
26.11 -
Kraków
-
27.11 -
Rzeszów
-
28.11 -
Lublin
-
29.11 -
Kraków
-
01.12 -
Warszawa
-
29.11 -
Olsztyn
-
30.11 -
Warszawa
-
30.11 -
Kraków
-
30.11 -
Sosnowiec
-
03.12 -
Gdańsk
-
04.12 -
Wrocław
-
05.12 -
Kraków
-
06.12 -
Warszawa
-
04.12 -
Poznań
-
05.12 -
Warszawa
-
06.12 -
Kraków
-
07.12 -
Szczecin
-
06.12 -
Kraków
-
06.12 -
Jarosław
-
07.12 -
Dukla
-
07.12 -
Warszawa
-
08.12 -
Warszawa
-
11.12 -
Katowice
-
18.12 -
Wrocław
-
01.02 -
Warszawa
-
04.02 -
Kraków
-
09.02 -
Warszawa
-
21.02 -
Gliwice
24.07.2007
Archive, Festiwal w Jarocinie, 22 lipca 2007 r.
… a światła nie gasną…
Lipiec 2007 zapowiadał się już od dawna pod znakiem dobrej zabawy, a planowany od roku urlop w jego drugiej połowie miał być jej ostatecznym dopełnieniem. I co tu dużo gadać. Zaczęło się OSTRO!!!Po upalnym sobotnim dniu i szaleńczym pakowaniu pierwszy wolny dzień stał się miłym wstępem w gronie przyjaciół do tego, co miało nastąpić dzień potem. Niedzielny poranek jednak wbrew uzasadnionym obawom nie zastał mnie kroplami potu na czole po SombrerosJ ale przepiękną burzą i ulewą jakiej nawet czyste rynny nie dały by rady. Potem ten wiatr i oczy wszystkich zwrócone w ciężkie niebo z pytaniem: „Czy to jeszcze dziś zamierza tak padać?”
Wreszcie wyjazd. Krótka podróż - jakieś 40min. Obawy co do aury rozwiały promienie słońca nad zakorkowanym Jarocinem. Droga przez park, bramki i wreszcie jesteśmy. Festiwal Jarocin! Oh God! O co tyle szumu – po prostu muzyka i ludzie. Że obłoceni? No co? Padało!
Koncert Archive planowano na 22:40. Przeczucia co do znacznego opóźnienia na początku się nie potwierdziły bo wszystko szło zgodnie z harmonogramem organizatorów – co do początku kolejnych koncertów. O 21:00 na scenę wszedł Buldog z Kazikiem… Hmm ciekawie, ale buczący bas zabijał nawet w ogródku przy piwie. 22:00, 22:15, 22:20,:22,:23.. No dobra, to lecimy!
Znalezione miejsce niemal vis a vis 30m od sceny - będzie dobrze widać, i zostaniemy raczej nie tknięci błotem… A co z odsłuchem? Ciekawe jak będzie? Jak zwykle milion pytań... Nauczony doświadczeniem koncertu Archive (Kraków 2006) miałem nadzieję, że wszystko dobrze zestroją i nie będzie zbędnych pogłosów i dudnienia. A stroili długo – warto było czekać kolejne 50 minut. Pojedyncze instrumenty płynące z głośników mówiły jedno. Będzie głośno. A jak było?
Weszli we trzech. (Darius Keeler, Danny Griffith i Steve Harris), a po porywającym wstępie pozostali (Dave Penny, Pollard Bergier, Smiley). Zaczęli od LIGHTS. Aż się zdziwiłem bo ze śledzonych wywiadów wynikało że koncert ma na celu promocję Archive szerszej grupie potencjalnych fanów. Dwudziestominutowy kawałek z prawie 5 minutowym wstępem może odstraszać – ale tylko nie wprawne ucho. To było jak poranna burza tyle że nocą. Błysk świateł, grzmot perkusji i rzeka przecudownych dźwięków niczym krople deszczu zalewające uszy. Charyzmatyczny Pollard szaleńczym tańcem dopełniał resztę. A dalej było jeszcze lepiej. Kolejne utwory Sane, Fack U – odśpiewane razem z publicznością (nadal mam chrypę), Numb - zagrane na 4 gitary i Sit Back Down – pełne złości, System, Black, Again z wyśmienitym finałem. Wszystko doskonale wywarzone.
Set lista zatraciła się gdzieś w głowie i trudno ją odtworzyć w całości. Główny powód to siła z jaką każdy kolejny kawałek powalał mnie z nóg. Po raz pierwszy nie słuchałem w skupieniu każdego dźwięku. Nie trzeba było się wsłuchiwać. Dźwięk powalał przestrzenią – plusy koncertów na otwartym powietrzu. Gitary kłuły w uszy, bas walił w pierś aż bolało, a perkusja poruszała nogawkami od spodni próbując zedrzeć ze mnie skórę (kurtkaJ). I światła!.. O tak tego było trzeba i było w dostatku. Doskonale zsynchronizowane potęgowały emocje i wzbudzały uzasadnione poważanie dla tej szóstki na scenie, która tworzyła przede mną tak wspaniały spektakl. Może tylko w niektórych fragmentach nie do końca zrozumiały był wokal, ale to tylko nieliczne fragmenty. Zabrakło Marii Q. Szkoda – ale to festiwal, a nie koncert w klubie i nie można mieć wszystkiego. I tak to na co czekałem przerosło znacznie moje oczekiwania. Po prostu nie do wiary! Było wyśmienicie.
Niestety koniec końców przyszedł. Na otarcie łez tylko jeden bis. Szkoda. Fanów Archive było znacznie mniej niż zmęczonej Jarocińskiej publiki. Większość przyjechała tylko na ich występ. To co zobaczyłem pomiędzy 23:30 a 1:00 w nocy z niedzieli na poniedziałek i tak cały czas słyszę w głowie.
Kto nie był - niech żałuje. To był znakomity koncert!
Zdjęcia:
kolejne koncerty
© Copyright 1997 - 2024 - ArtRock.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.