Starsabout — Longing For Home

Nieco ponad rok po debiutanckim albumie Halflights powraca z drugim krążkiem białostocka formacja Starsabout. W sumie niewiele się u nich zmieniło. To w dalszym ciągu ten sam kwartet, choć gościnnie poszerzony o gitarzystę Piotra Polaka, klawiszowca Pawła Ambrożewicza i grającą na skrzypcach Nataszę Topor. Do tego z muzyką, która niewiele odbiega od dźwięków znanych z pierwszej płyty.

A jednak panowie idą do przodu. Takim namacalnym tego dowodem jest docenienie ich i dokooptowanie do swojej stajni przez niemiecką wytwórnię Progressive Promotion Records. To jej nakładem już 24 listopada ukażą się w zachodniej Europie Longing For Home oraz wyprzedany i tym samym już niedostępny debiut Halflights.

Gdy wracam do moich odczuć, które zawarłem w recenzji wspomnianego debiutu, stwierdzam, iż niewiele bym dziś zmienił ubierając w słowa ten album. Bo to w dalszym ciągu bardzo nostalgiczna, melancholijna, do tego niespieszna muzyka. Jakby senna, oniryczna, ilustracyjna, mająca wywoływać nastrój i delikatny klimat. Z subtelnie brzmiącymi gitarami i idealnie pasującym do takiej formuły głosem Piotra Trypusa, z jednej strony pełnym niepokoju, z drugiej, pewnego jesiennego chłodu. Artysta nie stawia na wokalne efekciarstwo operując głównie emocjami. I to nadaje Starsabout sporej wyrazistości.

Tym razem chyba nieco mniej w tej muzyce post rockowych odniesień (wszak i one są, np. w takim Hourglass), a więcej dream popowej atmosfery. I choć nie brakuje tu mocniejszych szarpnięć gitary, jak w urozmaiconym Stay, czy w I Will Never, to album jest wyjątkowo jednorodny, równy i spójny, co z pewnością jest jego dużą zaletą. Ponadto, wiele kompozycji oferuje naprawdę ładne melodie, jak promujące płytę Blue Caress, czy tytułowy Longing For Home, do którego zespół nakręcił ascetyczny, aczkolwiek stylowy klip. Wartościowy to album mogący pięknie uzupełniać najbliższe, jesienno – zimowe wieczory.