Alias Eye — In Focus

Zabieram się w skupieniu za najnowsze wydawnictwo niejakiego Alias Eye pt. „In Focus”. Nie wiedząc za bardzo czego się spodziewać. Ładna okładka, taka trochę „neo”. Czyżby takie właśnie klimaty? Sprawdzam na necie z jakiego to kraju… Klik, klik, stuk, stuk – Niemcy. Wystarczy. Odpalamy.

Na początku obawiałem się, że utwory zlewać się będą w niewiadomo co, że będą wtórne i bezpłciowe, gdyż zaczęło się tak bez wyrazu. Wokal całkiem, całkiem. Partie instrumentalne całkiem, całkiem, ale, może to tylko moje odczucie, wydały mi się bez wyczucia. W środeczku troszkę pokombinowali i wyszło ciekawie. Ładnie zaczęło się „The Call”, „Enlighten Them”. To sobie pograł akordeonik, to coś tam jeszcze, to pozostawili tylko pianolę. I zrobiło się naprawdę przyjemnie, zwłaszcza przy „Books” i wspomnianym już „Enlighten Them”. Zdecydowanie jedne z najlepszych momentów „In Focus”. Żywe „Rhodesian Rhapsody”. Wzbudziło to jakieś nadzieje na dalsze słuchanie. Niestety takie granie kończy się. Jakby zabrakło paliwa. Na „Hold On” jedziemy jeszcze na oparach. Już nie grają tak jak wcześniej. Została jeszcze ostatnia nadzieja. Ostatni, najdłuższy kawałek. Jakaś suita?. Nareszcie! Zaczęło się refleksyjnie, spokojnie, gdzieś tam wszedł ładny kobiecy wokal (szkoda, że tak go mało). I jest tak fajnie z 3 minuty i w końcu sobie myślę. „Gdzie tu jakaś zmiana tempa, albo jakieś coś innego?”. A tu zamiast tego kawałek najzwyklej w świecie urywa się. Minuta ciszy… Dwie minuty… Kolejna minuta i żadna to suita! Czekam na ten ukryty kawałek, bo już wiem, że nie będzie to nic innego. Może to wielominutowe czekanie opłaci się? Na wieży wybija 10:00 i zaczyna się. Po chwili uśmiech zawitał na mojej twarzy. Nie ma to jak lekki, jajcarski kawałek:-) Jeszcze skierowany prosto do słuchacza. Miły moment płyty. Ale nie warto było tyle czekać. Może dlatego tak się nazywa płyta. Czekaj na ukryty utwór „w skupieniu”:-) A raczej czekaj na najdłuższy utwór, a tu „prima aprilis!”.

Nie mogę porównać „In Focus” ze wcześniejszymi albumami, ale wnioskując po ich ocenach Alias Eye miało już w swojej karierze lepsze krążki. Kilka dobrych momentów w środku płyty i żarcik na końcu to trochę za mało. Nie znalazłem tu żadnej progresji, niewiele artyzmu. Po prostu rockowe kawałki z ładnymi, nie tak często wtórnymi momentami. Jakby tak postarać się bardziej, to wyszłaby płyta spokojnie na siódemkę, może nawet więcej. Lecz przez tą straszną nierówność i „muzyko, co ty taka niewyraźna?” jest to album na piątkę. Nie szkolną, ale artrockową.

Zatem nie polecam, ale i nie odradzam. Można posłuchać. Nie wątpię, że będą tacy, którym „In Focus” bardzo się spodoba. Ja do nich niestety nie należę.

Polecam dla tych, którzy chcą ozdobić sobie półkę ze swoją kolekcją płyt.