Artyści XIX Międzynarodowego Festiwalu Perkusyjnego Eventus Drum Fest

Październik 2010

Goodfellas
w składzie: Steve „Luke” Lukather, Kenny Aronoff, Fabrizzio Grossi, Steve
Weingart

Steve Lukather
Legendarny gitarzysta, wokalista, kompozytor, aranżer i producent. Jego pasja do muzyki zrodziła się kiedy jako kilkuletni chłopak, przy dźwiękach Beatlesów, zaczynał grę na perkusji, a później na gitarze. Najpierw jako samouk, później kształcąc się muzycznie pod okiem nauczycieli. W latach siedemdziesiątych rozpoczął grę z zespołem Toto i od tego czasu dał się poznać jako pierwszej klasy muzyk sesyjny, biorący udział w setkach projektów i nagrywający z
ogromną ilością światowej sławy muzyków, takich jak: Jeff Beck, Simon Phillips, Carlos Santana, David Garfield, Jeff Porcaro, Vince Colaiuta, Will Lee, Larry Carlton i Edgar Winter. Steve Lukather był wielokrotnie nominowany do Nagrody Grammy, otrzymując statuetkę pięć razy (m.in. za Najlepszy Instrumentalny Album Pop).

Kenny Aronoff

Jeden z najbardziej wpływowych perkusistów na świecie, zaczynał jako samouk, grając na perkusji w pierwszym zespole, już jako dziesięciolatek. Następnie kształcił się i doskonalił w Boston Symphony Orchestra. Studiował w Bostonie i Nowym Jorku, koncentrując się na stylu jazz. W 1980 roku dołączył do John Mellencamp Band, z którym koncertował przez siedemnaście lat. W połowie lat osiemdziesiątych rozpoczął karierę jako muzyk studyjny. Pracował m.in. z takimi sławami świata muzyki jak: Mick Jagger, Ray Charles, Jon Bon Jovi, Elton John, Bob Dylan, Rod Stewart, Alanis Morissette, Avril Lavigne, Trisha Yearwood czy The Smashing Pumpkins. Mówi się, ze Aronoff łączy w swoim stylu gry moc i finezję, a jego wielkość potwierdza fakt, że pięciokrotnie zdobył tytuł najlepszego muzyka studyjnego wśród czytelników Modern Drummer.

Steve Weingart

Już w wieku trzech lat rodzice rozpoznali w nim talent muzyczny, który rozwijał następnie pod okiem nauczycieli muzyki, ucząc się gry na pianinie. Ćwiczył się w stylach muzycznych od muzyki klasycznej, poprzez
barok, a na muzyce współczesnej kończąc. Następnie doskonalił swój talent, kształcąc się w kierunku improwizacji. W Los Angeles koncertował z Marco Mendoza i Joey'em Heredia, grając jazz/latin/funk. W tym okresie
rozpoczęła się jego światowa kariera. Współpracował z zespołem Dave'a Weckl'a, wydał album solowy, założył własny zespół El Grupo (dziś znany jako Los Pingons), współpracuje z saksofonistą Warren'em Hill'em,
obecnie gra z zespołemNu Alliance. Steve Weingart współpracował również z artystami m.in.: Virgil Donati, Chaka Khan, Scott Henderson, Simon Phillips, Mike Miller i Victor Wooten.

Jojo Mayer z zespołem Nerve

Szwajcarski perkusista, kompozytor i producent, samouk, który pierwszy zestaw perkusyjny otrzymał w wieku dwóch lat, a pierwszy raz wystąpił publicznie w Hong Kongu w wieku zaledwie trzech lat. Występował i nagrywał z wieloma różnymi artystami reprezentującymi różne style muzyczne od DJ Spooky po Orkiestrę Wiedeńską. Został wymieniony jako jeden z największych perkusistów współczesnych. Jego trasy koncertowe pokryły większość cywilizowanego świata. Swój pierwszy solowy projekt – NERVE określa tymi słowami „starania o przeniesienie rytmu, muzyki i tekstur generowanych przez komputer do muzyki prezentowanej na żywo”. Jego występy spotkały się z bardzo pozytywnymi reakcjami, na tyle pozytywnymi, że Jojo Mayer został nominowany do statusu „Boga Perkusji” (Magazyn Modern Drummer).

L'Image
w składzie: Mike Mainieri, Steve Gadd, Tony Levin, David Spinozza, Waren
Bernhardt
Michael T. Mainieri

Producent, aranżer i kompozytor, najbardziej znany jako wielokrotnie nagradzany wibrafonista oraz ze swojej współpracy z grupą jazz/fusion Steps Ahead, której był założycielem. Mainieri jest także pionierem we wprowadzaniu wibrafonu elektrycznego, znanego jako „synth-vibe”. Nagrywał ze znanymi muzykami jazzowymi takimi jak Buddy Rich, Wes Montgomery, Jeremy Steig i wieloma innymi. Na scenie rocka i popu pracował m. in. z Aerosmith, Jamesem Taylorem i Bonnie Raitt. Występuje również w grupie L'Image.

Steve Gadd

Uznany amerykański muzyk sesyjny, perkusista i kompozytor. Lekcje zaczął pobierać w wieku 7 lat. Studiował muzykę na Eastman College w Rochester, grał w zespole instrumentów dętych oraz zespole koncertowym. W latach 70' i 80', koncertował na całym świecie, nagrywał z Paulem Simonem i zespołem Ala Di Meoli Electric Rendezvous Band Gadd współpracował z takimi wykonawcami jak Paul McCartney, Joe Cocker, Steely Dan, Al Jarreau, Stuff, Bob James, Chick Corea. Pod koniec lat 70' Steve Gadd był najbardziej rozchwytywanym i prawdopodobnie najczęściej naśladowanym perkusistą na świecie. W 2003 roku został uhonorowany przez firmę Zildjian nagrodą za szczególne osiągnięcia (American Drummer Achievement Award).

Tony Levin

Gitarzysta basowy, a także propagator i wirtuoz instrumentu chapman stick. Grę na gitarze basowej rozpoczął w wieku dziesięciu lat, podczas nauki w szkole średniej grał w Rochester Philharmonic Orchestra. Studiował z perkusistą Steve'm Gadd'em. Jest członkiem zespołu King Crimson, współpracował m. in. z takimi grupami i muzykami jak: Pink Floyd, Yes, John Lenon, Peter Gabriel, Cher, Chris Botti, Seal i Terry Bozzio. Aktualnie koncertuje z grupą Stick Man. Rozwinął specyficzny sposób gry na gitarze basowej przy użyciu pałek, zwany funk fingers. Wydał solowe albumy, a także książkę z esejami nt. gry na gitarze basowej oraz dwie książki z czarno-białymi fotografiami, dokumentującymi jego liczne trasy koncertowe.

Warren Bernhardt

Pianista jazzowy, muzyk sesyjny, producent, aranżer, lider kilku zespołów i zdobywca wielu nagród. Z muzyką styczność miał od wczesnego dzieciństwa. W bardzo młodym wieku rozpoczął naukę gry na pianinie, co w późniejszym czasie zaowocowało na dużej scenie. Był częścią sekstetu jazzowego saksofonisty Paula Wintera, a w 1962 roku legendarny John Hammond zaprosił grupę do współpracy. Był klawiszowcem oraz współliderem grupy fusion Steps Ahead. Koncertował i nagrywał z takimi artystami jak: Jack Dejohnette, Gerry Mulligan, Jeremy Steig, Mike Mainieri, Gary McFarland, George Young oraz Kazumi Watanabe oraz akompaniował tak znanym wokalistom i wokalistkom jak m.in. Donald Fagen, Carly Simon, Tim Hardin, Art Garfunkel, Richie Havens, Michael Franks, Patti Lupone i Liza Minnelli.

David Spinozza

Amerykański gitarzysta, który w latach 70tych pracował razem z Paul'em, McCartney'em i John'em Lennon'em. Zagrał także na albumie Ringo Starra z 1977 roku „Ringo the 4th” dzięki czemu zdobył honorowy tytuł „człowieka który grał z trzema beatlesami”. Współpracował również z Paulem Simon'em i Don'em McLean'em.

Chris Minh Doky & Nomads

w składzie: Chris Minh Doky, Dave Weckl, George Whitty, Dean Brown Dave Weckl Ceniony perkusista, jeden z najlepszych żyjących na świecie. Magazyn Modern Drummer przyznał mu miejsce w panteonie sław jako jednego z 25 najlepszych perkusistów w historii, Niezwykła dynamika i różnorodność w grze, która inspiruje perkusistów na całym świecie, wynikają z solidnych podstaw: szerokiej wiedzy o muzyce i szacunku do niej. W wieku dziewiętnastu lat dostawał już propozycje współpracy od znanych muzyków studyjnych, w tym od Petera Erskin'a. Od tego momentu
rozpoczął współpracować m. in. z takimi muzykami i grupami jak: Chick Corea, George Benson, Peabo Bryson, Diana Ross, Robert Plant, Mike Stern, Chuck Loeb, Elektric Band i Akoustic Band. Nagrał również wiele solowych albumów, w 1998 roku założył Dave Weckl Band. Sam nieustannie poświęca czas na rozwijanie sztuki gry na perkusji i przekazywanie swojej wiedzy w różnych częściach globu, prowadząc autorskie warsztaty. Dave Weckl jest niewątpliwie wzorem do naśladowania dla młodych muzyków na wszystkich kontynentach.

Chris Minh Doky

Urodzony w Kopenhadze basista światowej klasy o duńsko-wietnamskim pochodzeniu. Jeden z najbardziej utalentowanych współczesnych gitarzystów basowych. Łączy liryczną tradycję Skandynawii z miłością do wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, tworząc nowy, unikatowy styl. Wydał siedem albumów solowych, w tym słynny Cinematique oraz elektro-jazzowy The Nomand Diaries. Współpracował m.in. z takimi znaczącymi współczesnymi artystami i grupami jazzowymi jak: Mike Stern Band, David Sanborn, Ryuichi Sakamoto, Michele Camilo i Kenny Garrett. Doky posiada tę rzadką umiejętnośćkreatywnej i dynamicznej gry zarówno jako artysta solowy, jak równieżjako sideman, przez co staje się pożądanym artystą, w świecie jazzu i popu. Międzynarodowa prasa określa go m.in. tymi słowami: niewielu basistów łączy delikatność i siłę w tak przekonujący sposób, to mieszanka wirtuozerii, funku i entuzjazmu.

Akira Jimbo

Japoński perkusista-legenda, znany głównie z łączenia w grze instrumentów perkusyjnych elektrycznych i akustycznych. Jimbo, zainspirowany grą Steve'a Gadd'a rozpoczął grę w wieku siedemnastu lat, studiując na Keio University (Japonia). W 1999 roku został uznany jako drugi najbardziej popularny perkusista, przez brytyjski magazyn perkusyjny RHYTHM. Wydał wiele solowych albumów oraz cztery wydawnictwa instruktażowe, współpracował z takimi muzykami jak: Tetsuo Sukari, Keiko Matsui, Shambara, Braian Bromberg, koncertuje z japońskim zespołem jazz-fusion - Casiopea.

Nexus
w składzie: Bob Becker, Bill Cahn, Russell Hartenberger, Garry Kvistad

Powstały w 1971 roku kanadyjski zespół, w którym każdy z muzyków to wirtuoz, wnoszący do zespołu swój indywidualny charakter i wiedzę muzyczną, co sprawia, że Nexus to legendarna grupa. Zespół wyróżnia imponująca lista projektów, których są współtwórcami, wpływowe pomysły w dziedzinie improwizacji muzycznych, a także przywrócenie do życia ragtime'u, legendarnego stylu lat dwudziestych. Nexus koncertował na całym świecie, był pierwszym zachodnim zespołem perkusyjnym, który wystąpił w Chińskiej Republice Ludowej. Nexus zasłynął współpracą z kompozytorami takimi jak: Eric Ewazen, Toru Takemitsu, (który skomponował dla nich jeden z ich najbardziej znanych utworów: „From me flows what you call Time” - Ze mnie wypływa to, co nazywasz Czasem), natomiast zwyciężczyni Nagrody Pulitzera Ellen Taaffe Zwillich skomponowała dla formacji Nexus utwór „Rituals”. Zespół jest znany również ze współpracy ze stacjami telewizyjnymi, rozgłośniami oraz orkiestrami symfonicznymi.

Billy Sheenhan

Legendarny amerykański muzyk i instrumentalista, gitarzysta basowy. Znany z występów w grupie muzycznej Mr. Big, Steve Vai Band, Talas David Lee Roth, Niacin oraz Devil's Slingshot. Pięciokrotnie zdobył tytuł Najlepszego
Rockowego Gitarzysty Basowego czytelników magazynu Guitar Player. Wydał kilka solowych albumów m in. Compression i Holy Cow!, prowadzi własne warsztaty muzyczne, podróżując po całym globie. Jeremy Colson Młody perkusista, który w swojej rozpoczynającej się karierze koncertował z takimi muzykami jak Martin Friedman, Joe Satriani i Eric Gales. Od 2002 roku współpracuje ze Steve'em Vai'im. Odbywał trasy koncertowe w Europie, Azji, Ameryce Południowej, Rosji i Australii.

w składzie: Nick D'Virgilio, Alan Morse, Dave Meros, Ryo Okumoto

Amerykański zespół muzyczny, jeden z najbardziej znanych i wpływowych w ostatnich latach zespołów tworzących rock progresywny. Przez pierwsze lata kariery liderem zespołu był charyzmatyczny wokalista i multiinstrumentalista, autorów niemal całości muzyki i tekstów Neal Morse, który odszedł od zespołu w roku 2002. Spock's Beard został założony przez doświadczonych muzyków, od lat znanych w branży muzycznej ze współpracy ze znanymi twórcami. Spock's Beard charakteryzuje się tendencją do tworzenia długich, skomplikowanych formalnie, wieloczęściowych form muzycznych, różnorodnością stylistyczną ( poruszają się w obrębie wielu stylów muzycznych, przekraczając bariery rocka i wykorzystując elementy muzyki klasycznej, fusion, jazz, popową balladę i muzykę latynoską, często łącząc je ze sobą w obrębie jednego utworu). W trakcie koncertów muzycy zamieniają się instrumentami, a koncerty zwykli kończyć z wokalistą grającym na perkusji lub prowadzącym wokalistą, grającym na gitarze. Muzycy obecnego składu Spock's Beard chętnie udzielają się jako instrumentaliści w nagraniach innych zespołów m.in. zespołu Neal Morse Band; Nick D'Virgilio kontynuuje także solową karierę wokalną i instrumentalną jako NDV.