Sais — EP

Siedem utworów. Trzech Muzyków. Dwa kwadranse muzyki. Jeden cel. Uruchom swoją wyobraźnię i namaluj w niej obrazy; kolory, płótno i pędzle dajemy my – reszta należy do ciebie SAIS.

Rozpoczynają ciężkim Hive gdzie awangardowa sekcja stanowi podkład dla niepokojącego wokalu, a także dla cudownego psychodelicznego saksofonu. Rodem ze starych nagrań Legendarny Pink Dots ale nie tylko. Jest tu też bardzo dużo własnych brzmień, poszukiwań, kierunków. Pojawiają się sample, krzyk, wielogłos i morderczy rytm. Dalej jest jeszcze lepiej Where Do We Go From Here? wciąga nas jeszcze bardziej.

The danger is Real
We do we go from here…

Mocny, wyraźnie na pierwszym planie bas – co się rzadko zdarza na płytach – i kolejne wijące się dźwięki. O tak, ukłon w stronę Karmazynowego Króla, ale też np. Voivod. Pięknie połączony z trzecim utworem Eyeless. Niecodzienna intonacja i dykcja wokalisty przywodząca na myśl chociażby Morphine. Cały czas jest niespokojnie, powiedziałbym anarchistycznie. Jest krzyk, jest złość, jest obawa przed przyszłością. Trzeszczący patefon rozpoczyna czwarty utwór, który jest niestety dość podobny do poprzedniego, mimo około-punkowych zagrań. Wash Your Soul na całe szczęście zmienia brzmienie. Głośny szept, sample, szybka gitara i lekko połamana (nie za mocno) perkusja. Wstawka rodem z nie lubianego przeze mnie filmu Pulp Fiction (wiecie co mam na myśli), a potem znów Voidod (Negatron). Lekko rozpoczyna się przedostatni utwór, rock’n’roll’owa gitara, głosy w tle i mocniejsze uderzenie. To chyba najbardziej zróżnicowany utwór na tej płycie. Jest i awangarda i jazzowe rytmy, są przesterowane gitary i chwila z gitara akustyczną, jest czysty wokal i gardłowy krzyk. Jest tez nagłe i urwane zakończenie. Ostatni, zamykający płytę Tv – Immolation to lekki ukłon w stronę CYNIC, Billa Laswella a także Trey’a Gun’a czy Tony’ego Levin’a. Bardzo mi się spodobał. Pełen psychodelicznego, niepokojącego i nieprzewidywalnego grania, zmian kanałów, nagłych uderzenia ściany dźwięku i fal spokoju. Dużo ampli i dźwięków z innego muzycznego jakże ambientowego świata.

Niestety EP-ka ma swoje minusy. Głównym jest słaba dynamika. Jako że od lat odsłuchuję płyty pierwszy raz zawsze na tym samym sprzęcie i w podobnych warunkach (spokój w domu, słuchawki, dźwięk prosto z CD, bez użycia korektorów czy wzmacniaczy), różnicę słychać od razu. Przede wszystkim w utworze drugim, czy czwartym, ale też na całej płycie. Mam nadzieję, że gdy wyjdzie już oficjalna długogrająca płyta, ktoś odpowiednio się nią zajmie w zakresie masteringu czy dynamiki. Poza tym życzę jak najlepiej i czekam na pełny, nowy album.

P.S. Bardzo, bardzo się cieszę że ten materiał powstał i ujrzał światło dzienne.