HammerFall — Chapter V: Unbent, Unbowed, Unbroken

Hammerfall to zespół grający melodyjny power metal wzorowany na Manowar, Judas Priest, Accept, Saxon, Helloween i Iron Maiden. Za szczytowe osiągnięcie w jego dorobku, swoiste opus magnum, uważam album „Legacy Of Kings”, którym podniósł sobie niezwykle wysoką poprzeczkę i udowodnił, że można uprawiać ciekawy heavy metal, wyróżniać się spośród zalewu młodych „połer” metalowców. Reszta jego płyt jest również dobra, jednak zawsze jest jakieś „ale”, nie pozwalające wystawić najwyższej noty. Obecnie odtwarzacze fanów szturmuje piąty album Szwedów „Chapter V: Unbent, Unbowed, Unbroken”. Liczyłem, że tym razem Hammerfall skruszy moje serce, lecz tytuł nie jest adekwatny do muzyki, gdyż zespół poległ. Co prawda zachował swój charakterystyczny styl, selektywne brzmienie, ale wyraźnie zabrakło pomysłów na dobre kompozycje. Honor albumu ratują „Hammer Of Justice”, “Fury Of The Wild” i „Blood Bound”, lecz do geniuszu wiele im brakuje i płyty nie ratują. W pozostałych kompozycjach powiewa nudą, niektóre melodie wydają się wymuszone. Szczególnie ciągną ten album w dół kompozycje psudo - progresywne, w których poutykano mnóstwo marnych pomysłów. 6 – minutowy „Secrets” to kawałek całkiem bez polotu.. Intro do 12 – minutowego ”Knights Of The 21st Century” woła o pomstę do nieba. Zapewne ryk jegomościa miał napawać grozą, ale przypomina raczej efekty wzdęcia. Hammerfall po raz kolejny spróbował zmierzyć się też z balladą („Never Ever”) i nie wyszło mu to na zdrowie. Gdy już zespół wykrzesuje ciekawy refren, to przesłodzone zwrotki psują efekt ogólny i obrzydzają kompozycję. Pomyłką wydaje się również umieszczenie na krążku instrumentalnego „Imperial”. Akustyczny przerywnik zapewne miał uspokajać po solidnej dawce ostrych riffów, ale jest tylko marnym wypełniaczem. Z bólem serca piszę te słowa, ale jegomość z okładki krążka powinien swym mosiężnym miechem pogonić zespół do roboty, albo zachować się jak dzielny samuraj i odejść z honorem, gdyż pokazanie facjaty na takim krążku do zaszczytów nie należy.... Hammerfall sięga śmiało do historii heavy metalu i chwała mu za to. Gra zakorzenione w tradycji dźwięki, nie sili się na innowacje i rewolucje. Dzięki takim zespołom ten gatunek nie umrze, bo ktoś odkurza go i pielęgnuje. Jednak album „Chapter V: Unbent, Unbowed, Unbroken” to jedna z najsłabszych pozycji w dorobku Szwedów. Być może młodym muzykom zawróciła w głowie sława i fundusze, które dostali choćby na teledysk do singlowego „Blood Bound”. Przesadził band z patetycznością i epickością, zapomniał jak się komponuje świetne melodie. Tytuł najnowszego krążka powinien brzmieć raczej „Chapter V: Bent, Bowed, Broken”.