DAVID CROSS BAND, Wrocław, Sala Polskiego Radia, 22.02.2024

Trasa obejmuje tym razem 5 miast w Polsce – Katowice, Wrocław, Poznań, Bydgoszcz i Warszawę. Ale w międzyczasie w zespole zaszła zmiana personalna. W miejsce wokalisty i gitarzysty Jonathana Casey’a wskoczył John Mitchell, dotąd znany z zespołów Arena, Frost czy It Bites. Jednocześnie rolę pierwszego głosu przejął basista Mick Paul. I w takim składzie zespół wpadł odegrać jeszcze raz materiał z albumu zespołu King Crimson, ale wykonany na nowe głosy i dodatkowo w towarzystwie innych utworów David Cross Band, nagranych już po okresie współpracy z Robertem Frippem.

Występ tym razem trwał ponad 2 godziny i podzielony był na dwie części, z małą 15 minutową przerwą. Muzycy rozpoczęli wpierw materiał z twórczości nie-crimsonowej utworami Tonk, Black Ice, I Buy Silence – w którego początek Sheila Maloney wplotła polski akcent – jeden, ale znaczący takt Etiudy Rewolucyjnej Op. 10 nr 12 F. Chopina, The Pool, Starfall – aby zamknąć tę cześć utworem Starless w interpretacji bliższej wersji z albumu „Ice Blue, Silver Sky” David Cross Band niż oryginalnego wykonania King Crimson. Ta wersja znacznie różni się wykonaniem od oryginału, w wersji Crossa skrzypce dominują nad partiami gitar a utwór jest nieco rozbudowany i wzbogacony dodatkowymi samplami, ale jednym co mocno łączyło z oryginałem to głos Johna Mitchella, którego styl i barwa głosu idealnie naśladowała Wettona.  

Po kwadransie zespół kontynuował swoją podróż przez czas prezentując w całości utwory z piątego albumu King Crimson, w którego powstaniu David Cross miał swój czynny udział jako muzyk składu. Każdy z piątki muzyków trzymając w dłoni Kalimbę, grał swoją partię intro do Larks’ Tongues In Aspic, part One.  I tak przeszli przez Book of Saturday, Exiles, Easy Money, The Talking Drum kończąc na Larks’ Tongues In Aspic, Part Two zespół odegrał cały legendarny album.  Ale na deser oczywiście został 21st Century Schizoid Man, przygotowany na bis.

Koncert był także niezłą okazją do uzupełnienia autografów legendarnego muzyka, który po raz pierwszy zawitał Wrocławia. Tylko, jak pisałem w relacji z amfiteatru w Inowrocławiu – ten występ zasługiwał na NFM. I wielka szkoda, że właśnie tam się nie odbył. Może zabrzmiałoby to właśnie tak, jak powinna brzmieć ta muzyka.