Ukraiński Jinjer znowu nad Wisłą
- W.A.S.P. zagra dwa headlinerskie koncerty w Polsce
- Castle Party 2025. Bolków znów gotycką stolicą Europy
- Kolejna odsłona Ultima Ratio Fest z Dark Tranquillity i Soen!
- Lunatic Soul powraca z nowym singlem
- Brian Wilson nie żyje
- Nowy album nothing3000 jeszcze w tym roku
- Sosnowiecko-mysłowicki LAB zaprasza do lat "Dziewięćdziesiątych"
- Division by Zero powraca z nowym singlem
- Posłuchaj singla z drugiego albumu grupy Noibla
- Smash Into Pieces na dwóch koncertach w Polsce
Muzyczne podsumowanie roku 2017 według redaktorów ArtRock.pl
strona 3 z 6
Wojciech Kapała
Rok raczej postny – jak już napisałem w kilku swoich recenzjach płyt z tamtego roku. Tak marnego rocznika nie pamiętam od czasu kiedy tak poważnie zacząłem słuchać muzyki – czyli dobrze ponad trzydzieści lat. Co gorsza bardzo wielu wykonawców, na których dobrą formę liczyłem mniej lub bardziej mnie zawiodło – od Arcade Fire począwszy, poprzez Deep Purple, Steve’a Hacketta, Kadavar, Eloy, RAM, Marka Lanegana, Wobblera, Crazy Lixx i jeszcze kilku, których teraz nie pamiętam.
Na szczęście pod koniec roku trochę sypnęło zacnymi płytami i coś tam się uzbierało. Bo długo się zanosiło, że moją płytą roku zostanie „Heavy Fire” Black Star Riders – rzecz zacna, ale na pewno głowy nie urywająca. Jednak tak się nie stało, bo pojawił się między innymi nowy David Crosby – „Sky Trails”. Dużą niespodzianką, z różnych powodów była dla mnie nowa, wyborna płyta Snowy White’a & White Flames – „Reunited”. Charlotte Gainsbourg zawsze nagrywała bardzo dobre płyty, a utrzymany w electro-popowych klimatach „Rest” znowu to potwierdził. Belgowie z Diablo Blvd sprawili mi o tyle przyjemną niespodziankę, że nagrali płytę, „Zero Hour”, nawet lepszą od poprzedniej, a tego specjalnie się nie spodziewałem. Za to Chris Rea nagrał płytę, „Road Songs for Lovers” dokładnie taką, jaką można i należałoby się po nim spodziewać. Co jeszcze – Sparks – „Hipoppotamus” udany powrót grupy do rockowego świata. Standardowo, co najmniej dobre, nowe The Strawbs – „The Ferryman’s Curse”. Teraz, zupełnie na świeżo trafiły mi się dwie płyty tzw. mocnego uderzenia – Operation Mindcrime – „The New Reality” – nie wiem jeszcze, co o niej sądzić, na razie uważam, że jest intrygująca, oraz fiński Hard Action – „Hot Wired Beat” – hałaśliwa mieszanka punka, rock’n’rolla i metalu, trochę w stylu śp. The Hellacopters.
Poza tym sporo średnicy, o takiej jak U2, Roger Waters, Waterboys, Lebowski, Manescape – czyli płyty całkiem dobre, ale bez rewelacji.
I tyle. Szału nie ma.
Kolejne artykuły
