Zapraszamy na wydarzenie ProgRockowy Akcent vol.8, które odbędzie się 29 listopada 2025 roku w Grudziądzu w Klubie Akcent, przy ul.Wybickiego 38. Podczas wydarzenia wystąpią zespoły: Exxasens, Sykofant, The Broken Bridges i The Farmers (10-12 letni uczniowie szkoły muzycznej Yamaha w Grudziądzu). Bilety na to wydarzenie są dostępne na stronie www.aroundmusic.pl w TYM MIEJSCU.
EXXASENS
Chcemy wykorzystać tę okazję, aby podzielić się z wami kilkoma informacjami na temat działania EXXASENS. Nasz zespół nie ma wsparcia dużej wytwórni płytowej ani agencji, która zajmowałaby się finansowaniem, koncertami, zarządzaniem czy PR-em. Wszystko, co robimy, opiera się na filozofii DIY (Do It Yourself), co oznacza, że każdy krok naszej podróży wykonujemy sami, z pomocą małej grupy osób, które wierzą w ten projekt tak samo jak my. Czterech członków zespołu — Xavi, Cristian, Suca i Jordi — odpowiada za komponowanie i kształtowanie naszej muzyki, podczas gdy Sergio Garruta, Arturo i Xavi Olmos pomagają nam w projektowaniu graficznym albumów, koszulek i innych elementów wizualnych. Z drugiej strony Jordi i Cristina poświęcają swoją energię na zarządzanie i rezerwacje, dzięki czemu nasza muzyka może dotrzeć do większej liczby osób. Dla nas EXXASENS to coś więcej niż zespół; to sposób na życie. Wierzymy w muzykę jako prawdziwą formę sztuki, wolną od industrializacji, która często odczłowiecza to rzemiosło. Dlatego Twoje wsparcie jest dla nas kluczowe, abyśmy mogli kontynuować — czy to pisząc o naszej muzyce, uczestnicząc w naszych koncertach, kupując naszą muzykę lub kupując nasze gadżety, każdy mały gest ma znaczenie i pomaga nam realizować to marzenie. Dziękujemy za wiarę w nas i w muzykę tworzoną z duszą i pasją. Skład zespołu CARLES SUCARRATS (GUITAR), CRISTIAN MIRA (DRUMS), JORDI RUIZ (GUITARS/PROGRAMMING/KEYS), XAVI OLMOS (BASS/KEYS).
SYKOFANT
Sykofant zaczynał jako kreatywny plac zabaw dla gitarzystów Emila Moena i Pera Semba, przestrzeń, w której konwencje gatunkowe można było wyginać, łamać i rekonstruować na nowe i nieoczekiwane sposoby. To, co zaczęło się jako spontaniczne nocne jam session w piwnicznej sali prób w centrum Oslo, stopniowo ewoluowało w coś znacznie większego — progresywną odyseję rocka, która miała nabrać kształtu w ciągu 3-4 lat. Do czasu wydania ich debiutanckiego albumu o tym samym tytule w 2024 roku Sykofant wykuł brzmienie, które było równie nieprzewidywalne, co wciągające. 55-minutowy czas trwania debiutanckiego albumu rozwija się jak gorączkowy sen, płynnie łącząc rozległe progresywne kompozycje, kinową wspaniałość i surową, niefiltrowaną energię. Krytycy chwalili bogate tekstury dźwiękowe, dynamiczną narrację i bezkompromisowe eksperymenty, porównując je zarówno do klasycznych gigantów progresywnych lat 70., jak i bardziej awangardowych peryferii współczesnego rocka. Muzyka oscyluje między delikatnymi, melancholijnymi balladami i wybuchami kanciastego funku, między przejmującymi motywami bluesowymi i euforycznymi popowymi refrenami — wszystko to bez utraty spójności lub głębi narracji. Pod eklektyzmem kryje się głębsza artystyczna wizja. W swojej istocie Sykofant opowiada historie — nie tylko za pomocą tekstów, ale także samego dźwięku. Zespół tworzy skomplikowane światy dźwiękowe, w których zmieniające się metrum i niekonwencjonalne progresje akordów wywołują emocje, których same słowa nie są w stanie uchwycić. Ich muzyka nie tylko podąża za strukturą; skręca, zmienia się i ewoluuje, tworząc doświadczenie, które jest tak intelektualne, jak i trzewne. Dzięki dwóm nowym EP-kom, które mają zostać wydane w 2025 roku, Sykofant nadal przesuwa granice swojego brzmienia, jednocześnie przyjmując ostrzejsze, bardziej nowoczesne podejście do produkcji. Choć ich miłość do klasycznych brzmień i analogowych faktur pozostaje, te nowe wydawnictwa wprowadzają bardziej opływową, bezpośrednią energię — równoważąc skomplikowane aranżacje z nowo odkrytą pilnością. Charakterystyczna dla zespołu estetyka science fiction z lat 70. jest nadal wszechobecna, ale teraz łączy się z rozszerzoną paletą elementów elektronicznych i teksturalnych, dodając dodatkową warstwę głębi do ich ewoluującego brzmienia. Sykofant rozwija się dzięki kontrastom — groove'owi i dysonansowi, porządkowi i chaosowi, melodii i hałasowi. Ich muzyka to plac zabaw dla nieoczekiwanych, napędzany ciężkimi liniami basowymi, rozległą i kanciastą pracą gitary, polirytmiczną perkusją i sugestywnymi, zmieniającymi kształt wokalami. Wzajemne oddziaływanie tych elementów skutkuje kompozycjami, które wydają się zarówno starannie skonstruowane, jak i niebezpiecznie niestabilne, delikatną równowagą precyzji i surowej, niefiltrowanej emocji. Ich podejście do pisania piosenek jest równie niekonwencjonalne, jak ich brzmienie. Zamiast trzymać się tradycyjnych struktur zwrotka-refren, ich kompozycje rozwijają się w ruchach, a każda sekcja ujawnia nowe wymiary i nastroje. Utwory mogą zaczynać się w introspektywnej mgle, by chwilę później eksplodować w poszarpane riffy i zmieniające się tempo. Ta nieprzewidywalność sprawia, że muzyka Sykofant jest tak wciągająca — zaprasza słuchaczy do wyruszenia w podróż, w której żaden cel nie jest pewny, ale każdy zwrot akcji jest wart podróży. Zespół występuje w składzie: Emil Moen – gitara, wokal, Melvin Treider – perkusja, Per Semb – gitara prowadząca, Sindre Haugen – gitara basowa.