„Gorzycki patrzy na muzykę poprzez jej dwudziestowieczne zmagania.Wychodząc od improwizacji i jazzu coraz uważniej kieruje swój wzrok w stronę doświadczeń kameralistyki europejskiej ubiegłego stulecia; w niej poszukuje  treściwych rozwiązań dla swoich muzycznych poszukiwań. Muzyka dojrzałej Europy przetrawiona w  atonalności, neoromantyzmie i minimalizmie jest mu oparciem w jego poetyckich wycieczkach w stronę Europy niemożliwej, Europy bez zgiełku, Europy filozofów, artystów i rzemieślników. Dla tej wizji z zainteresowaniem studiuje bogate dziedzictwo awangardy minionego stulecia. Ze swoim zespołem, którego członkowie wywodzą się z kręgów muzyki klasycznej kolejny raz prowadzi dyskurs o pięknie i liryzmie wyzbytym presji hałaśliwego komercjalizmu. Ecstasy Project opowiada nam o tym, że Europea jest piękna i mądra swoim doświadczeniem. Słuchajmy, choć przecież bardzo często trudno jest nam w to uwierzyć...”  ZbyZiel