The Perfect Elvis Soundtracks

strona 19 z 21

Clambake

Pisząc recenzję dwudziestego piątego filmu z udziałem Elvisa Presley’a „Clambake” dziennikarz pisma The Hollywood Reporter zauważył, że „Elvis nie może już dłużej polegać na tych samych scenariuszach i piosenkach ponieważ stały się one anachroniczne w coraz bardziej wyrafinowanym i wciąż zmieniającym się świecie muzyki pop i filmu”. Sam piosenkarz zdawał się mieć świadomość tego faktu dlatego początkowo odmówił występu we wspomnianej komedii. Na udział w produkcji zgodził się dopiero wówczas gdy jego menedżer, Pułkownik Tom Parker obiecał mu, że będzie to ostatnia tego typu rola w jego karierze i dołoży wszelkich starań by kolejne scenariusze stały już na wyższym poziomie.

Prace nad współczesną adaptacją klasycznej powieści Marka Twaina „Książe i żebrak” ruszyły 21 lutego 1967 roku. Elvis wcielił się w filmie w rolę Scotta Haywarda, syna właściciela koncernu paliwowego Hayward Oil, który wyjeżdża z firmy ojca na Florydę. Na jednej ze stacji benzynowych poznaje Toma Wilsona, instruktora jazdy na nartach wodnych w eleganckim hotelu. Młody milioner zwierza się Wilsonowi, że jest nieszczęśliwy. Ma pieniądze, drogie samochody i piękne kobiety ale wciąż nie jest pewny czy te ostatnie są z nim dla niego samego czy też dla pieniędzy jego ojca… „Chciałbym mieć twoje problemy”, stwierdza wówczas rezolutny nauczyciel.  Słysząc to Scott proponuje Tomowi małą „zamianę miejsc”…  

Na kilka tygodni przed rozpoczęciem zdjęć do tej komedii Elvis kupił w pobliżu Graceland ranczo (nazwał je Circle G) na którym spędzał wraz ze swoimi przyjaciółmi większość swojego wolnego czasu. Wyciągnięcie go z niego gdziekolwiek graniczyło z przysłowiowym cudem. Nawet spotkanie przedprodukcyjne Pułkownik Parker musiał zorganizować w należącym do wytwórni RCA studiu B w Nashville na pół godziny przed rozpoczęciem sesji nagraniowej a nie jak do tej pory w Hollywood.

Pierwsze piosenki do ścieżki dźwiękowej zarejestrowano kilka minut po godzinie 18.00, 21 lutego 1967 roku. Wśród zaangażowanych na tą sesję muzyków znaleźli się gitarzyści Scotty Moore, Chip Young i Charlie McCoy (grający głównie, także podczas tej sesji, na harmonijce ustnej), basista Bob Moore, perkusiści D.J.Fontana i Murrey ‘Buddy’ Harman, klawiszowcy Floyd Cramer i Hoyt Hawkins, saksofonista Norm Ray a także grający na tzw. gitarze stalowej (steel guitar) Pete Drake.  Wsparcie wokalne zapewniła grupa gospel The Jordanaires oraz sopranistka Millie Kirkham. W control roomie tego wieczora usiedli natomiast Jeffrey Alexander z wytwórni United Artist, producent Felton Jarvis oraz inżynier dźwięku Jim Malloy.

Pośród nagranych pierwszego dnia utworów znalazły się m.in. dwie piękne lecz patrząc z perspektywy czasu zupełnie niesłusznie niedocenione ballady „The Girl I Never Loved” i „A House That Has Everything”, klasyk Ray’a Charles’a z 1962 roku, „You Don’t Know Me” oraz „How Can You Loose What You Never Had”. Zdaniem Toma Rolfa, montażysty „Clambake” (pierwotny tytuł filmu brzmiał „Too Big For Texas”) ta ostatnia kompozycja Sida Wayne’a i Bena Weismana była bezsprzecznie jedną z najlepszych z całego soundtracku ale nie pasowała do żadnej ze scen. Z tego też powodu pominięto ją przy ostatecznym montażu. Rolf naciskał jednak by nagranie weszło w skład nowej płyty. 

Następnego dnia Elvis w ogóle nie pojawił się w studiu. Został w hotelu a muzycy w tym czasie nagrali ścieżki instrumentalne do kolejnych czterech kompozycji. Piosenkarz dograł do nich swój wokal na początku trzeciego i ostatniego dnia prac w studiu.

Zaraz po skończonych nagraniach, 25 lutego, Presley wrócił do rodzinnego Memphis i pozostał w nim aż do 5 marca opóźniając tym samym rozpoczęcie zdjęć do filmu. „Clambake” jak żaden inny z wcześniejszych filmów Presley’a powstawał w bardzo niesprzyjających okolicznościach. Oprócz olbrzymiej niechęci samego Elvisa pojawiły się także problemy z jego zdrowiem. 9 marca piosenkarz poślizgnął się w łazience swojej posiadłości w Rocca Place i doznał wstrząsu mózgu. Kręcenie filmu trzeba było odroczyć o kolejnych jedenaście dni.

Dzień po przybyciu do Los Angeles na plan filmowy, 6 marca 1967 roku, Elvis wziął udział w jeszcze jednej w krótkiej sesji nagraniowej, która tym razem odbyła się nietypowo w mieszczącym się przy 7000 Santa Monica Boulevard studiu Annex (było to nowe duże studio - mogące pomieścić nawet pięćdziesięciu muzyków - należące do wytwórni RCA wybudowane jeszcze w roku 1946. Regularnie zaczął go używać od roku 1965 współpracujący od wielu lat z Presley’em inżynier dźwięku, Thorne Nogar). W ciągu kilku godzin spędzonych pod czujnym okiem Feltona Jarvisa, Jima Malloya i Jeffrey’a Alexandra, artysta wprowadził kilka poprawek w wokalnej części piosenek „Confidence” i „Who Needs Money” (którą na ekranie zaśpiewał w duecie z Willem Hutchinsem a w studiu z członkiem grupy The Jordanaires, Rayem Walkerem).

W filmie „Clambake” Elvis zaśpiewał tylko siedem piosenek. Zarejestrowane pod koniec lutego utwory nie były w stanie zapełnić całej płyty dlatego wytwórnia RCA zmuszona była zwołać kolejną sesję nagraniową podczas której Presley miał zarejestrować brakujący materiał. Nagrania zaplanowano na 22 i 23 sierpnia 1967 roku (w niespełna dwa i pół miesiąca po ślubie piosenkarza z Priscillą Beaulieu). Piosenkarz miał pracować w hollywoodzkim Studiu A należącym do RCA a wśród przygotowanych na sesję piosenek znalazły się m.in. „Here Comes Tomorrow”, „Ramblin’ Rose”, „And I Tell The Sea”, „I’ll Never Find Another You” oraz „Tonight I Won’t Be There”. Niestety. Fatum ciążące nad nową produkcją znowu o sobie przypomniało… Jeden z pracowników piosenkarza prowadząc jego samochód potrącił śmiertelnie Japońską ogrodniczkę. Chcąc uniknąć rozgłosu i prawnych konsekwencji dla samego Elvisa Pułkownik Parker odwołał nagrania.

Wrócono do nich dopiero w pierwszych dniach września (10-11 września). Sesja odbyła się tym razem w Nashville, w studiu B. W ciągu dwóch dni Elvis zarejestrował aż dziewięć nowych kompozycji w tym przebojowe „Guitar Man” Jerry’ego Reeda (kompozytor był na rybach kiedy ściągnięto go do studia. Zespół Elvisa nie mógł sobie poradzić z charakterystycznym gitarowym wstępem z jego płyty i potrzebował w tej kwestii wsparcia muzyka), bluesowe „Big Boss Man”, ballady „Mine” i „Singing Tree” oraz countrujące „Just Call Me Lonesome”.

Dwa tygodnie po ukończeniu prac w Nashville, 26 września, w amerykańskich sklepach pojawił się singiel zapowiadający nowy album i film Presley’a. Znalazły się na nim dwa nagrane we wrześniu utwory – „Big Boss Man” i nowa wersja „You Don’t Know Me” (Elvis zarejestrował ją ponownie 11 września 1967 roku). Obie piosenki utknęły na bardzo odległych pozycjach w rankingach przebojów docierając kolejno do trzydziestej ósmej i czterdziestej czwartej pozycji.

Kilka dni później, 10 października, do sprzedaży trafił longplay „Clambake” z piosenkami z dwudziestego piątego filmu Elvisa. Oprócz ośmiu nagranych do komedii utworów (wliczając w to także „How Can You Lose What You Never Had”) w jego skład weszły cztery utwory zarejestrowane we wrześniu w Nashville – „Guitar Man”, „Big Boss Man”, „Singing Tree” oraz „Just Call Me Lonesome”. Do płyty dołączono specjalny prezent – ślubną fotografię Elvisa z Priscillą wraz z autografem. Album uplasował się na czterdziestej pozycji na liście najlepiej sprzedających się płyt.