FatherSon, czyli Ryszard Kramarski z synem w nowym projekcie

Lider Millenium, Ryszard Kramarski, zapowiada na styczeń przyszłego roku debiutancki album swojego nowego studyjnego projektu, w którym łączy siły ze swoim synem, Michałem. Oddajmy głos szefowi...

» więcej informacji...

» więcej informacji...

LEPROUS

- 01.02 - Warszawa

ELUVEITIE + INFECTED RAIN + AD INFINITUM

- 04.02 - Kraków

THE HALO EFFECT + PAIN + BLOODRED HOURGLASS

- 09.02 - Warszawa

BULLET FOR MY VALENTINE + TRIVIUM + ORBIT CULTURE

- 21.02 - Gliwice

TARJA TURUNEN & MARKO HIETALA

- 01.03 - Warszawa

- 02.03 - Kraków

- 03.03 - Wrocław

DIRKSCHNEIDER

- 06.03 - Kraków

- 07.03 - Warszawa

LEAVES’ EYES + NORTHTALE + CATALYST CRIME

- 19.03 - Kraków

- 20.03 - Gdańsk

- 21.03 - Warszawa

» więcej dat ...

STEVE HACKETT Genesis Greats, Lambs Highlights And Solo 2025

10.09.2012

GWIAZDY DRUM FEST 2012

Terry Bozzio, Tony Levin, Pat Mastelotto, Virgil Donati, Mike Portnoy, Billy Sheehan, Derek Sherinian, Tony MacAlpine i Ian Paice to tylko niektóre gwiazdy niezwykle zapowiadającej się tegorocznej edycji Międzynarodowego Festiwalu Perkusyjnego Drum Fest 2012.

Terry Bozzio - amerykański perkusista, kompozytor i pedagog. Już gdy miał 6 lat konstruował pierwsze „zestawy perkusyjne” ze wszystkiego, co mógł znaleźć w domu (puszki po kawie, blaszane tabliczki, itp.) i grał na nich do nagrań Tito Puente, czy Sandy’ego Nelsona. W wieku 13 lat był świadkiem pierwszego telewizyjnego występu zespołu The Beatles w programie Eda Sullivana i od tego momentu błagał tatę, by ten zapisał go na lekcje perkusji. Z pierwszymi garażowymi zespołami takimi, jak Blue Grass Radio zaczął grać w roku 1968. Również wówczas rozpoczął naukę muzyki w Sir Francis Drake High School i College of Marin. Studiował zarówno grę na zestawie perkusyjnym jak i orkiestrowych instrumentach perkusyjnych. Koncertował następnie z orkiestrami i zespołami kameralnymi. Od 1972 roku grał jako muzyk w musicalach Godspell i Walking In My Time. Jednocześnie rozpoczął współpracę z lokalnymi zespołami jazzowymi i artystami takimi, jak Woody Shaw, czy Eddie Henderson. W 1975 wszedł w skład zespołu Franka Zappy, z którym w ciągu trzech lat nagrał ponad 10 albumów, łącznie ze słynnym The Black Page napisanym przez Zappę specjalnie dla Terry’ego, wystąpił też w filmie Baby Snakes i wziął udział w trzech światowych trasach koncertowych. W 1977 dołączył wraz z gitarzystą Barry’m Finnertym do zespołu the Brecker Brothers, z którym koncertował i nagrał płytę „Heavy Metal Be-Bop”. W 1979 założył zespół Missing Persons z byłym gitarzystą Zappy, Warrenem Cuccurullo. W latach osiemdziesiątych pracował jako muzyk sesyjny, a także koncertował na całym świecie m.in. z Robbie Robertsonem, Gary Wrightem, Dweezilem Zappą, a także Mickiem Jaggerem, Jeffem Beckiem i Stevie’m Ray Vaughnem. Począwszy od lat osiemdziesiątych, jego znakiem rozpoznawczym stawał się coraz bardziej rozbudowany zestaw perkusyjny, który wykorzystywał zarówno rytmicznie, jak i melodycznie. Jest autorem filmu instruktarzowego „Solo Drums”, a także zdobywcą wielu nagród: magazyn „Modern Drummer” umieścił go w swojej „hall of fame” i na liście „25 Najwybitniejszych Perkusistów Wszechczasów”, wielokrotnie wybierany przez pisma perkusyjne „Perkusistą Roku”, czy „Nauczycielem Roku”. Wśród muzyków, w których projekty był zaangażowany przez ostatnie dziesięć lat znajdziemy basistę Billy’ego Sheehana, perkusistę King Crimson Pata Mastelotto, zespół Tool, Johna McLaughlina, Rogera Watersa, zespół White Stripes, Chada Wackermana, zespół Korn i zespół Zappa plays Zappa i wielu innych. Jest znanym i cenionym wykładowcą i popularyzatorem perkusji zarówno podczas bezpośrednich warsztatów, które prowadzi na całym świecie, jak i dzięki swoim filmom instruktarzowym i w Internecie. W 2009 roku dał występ solowy podczas Międzynarodowego Festiwalu Perkusyjnego w Opolu.

Stick Men to rewelacyjne rockowe trio, jak żadne inne. Grają na niecodziennych instrumentach, tworzą wciągającą muzykę i uosabiają tradycję progresywnego rocka. Stick Men to zespół grający progresywną muzykę rockową, składający się z muzyków mających spore doświadczenie we współnym graniu. Pat Mastelotto i Tony Levin tworzą sekcję rytmiczną legendarnego zespołu King Crimson. Mastelotto jest rozchwytywany na całym świecie, jako perkusista progresywnego rocka. Levin gra na niecodziennym instrumencie – 12 strunowym Chapman Stick w King Crimson, w zespole Petera Gabriela i w innym grupach. Markues Reuter jest kompozytorem i gitarzystą, który gra na unikatowej gitarze dotykowej własnego projektu. Tony Levin i Pat Mastelotto, przez wiele lat potęga basu i perkusji grupy King Crimson przenoszą ten styl także do innych zespołów. Chapman Stick, na którym gra Levin i od którego pochodzi nazwa grupy, posiada zarówno struny gitary, jak i gitary basowej i funkcjonuje czasami jako dwa instrumenty. Markus Reuter gra na zaprojektowanej przez siebie gitarze "dotykowej", która to obejmuje znacznie większy obszar niż gitara czy gitara basowa. Mastelotto gra nie tylko na zestawie akustycznym, ale również unikatowym zestawie elektronicznym, pozwalającym na wykorzystywanie pętli, sampli i dodatkowych instrumentów perkusyjnych. W rezultacie publiczność jest zafascynowana oglądając tych zaledwie trzech muzyków wykonujących utwory taki jak, suita „Ognisty Ptak” Strawińskiego, „Red” i „ Lark's Toungues” - zespołu King Crimson, jak również szaleńcze improwizacje i ich własne, unikatowe kompozycje. Grupa powstała w 2008r. i początkowo było w niej dwóch muzyków grających na Chapman Stick, ale kiedy Michael Bernier musiał odejść z powodów osobistych, Markus, grający w duecie z Patem, został wprowadzony do grupy, korzystając z jego znajomości muzyki King Crimson (studiował z Robertem Frippem, założycielem grupy), unikalnego instrumentu i umiejętności kompozycji by zostać bezcennym trzecim członkiem Stick Men. Stick Men wydało 3 płyty: Soup, Stick Men i Absalom. Nowy album zostanie wydany jesienią 2012 roku. Mają za sobą wiele trans koncertowych i zamierzają kontynuować granie na żywo, podczas tras w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej, Rosji, Anglii i w Europie.

Tony Levin – urodzony w Bostonie. Zaczynał od muzyki klasycznej, grając na kontrabasie w Filharmonii Rochester, następnie kierując się w stronę jazzu i rocka. W swojej karierze nagrywał z Johnem Lennonem, Pink Floyd, Peterem Gabrielem, Yes, z Alice’m Cooperem i wieloma innymi. Nagrał także 5 płyt solowych i wydał 3 książki. Dodatkowo występuje z grupą Stick Men, obecnie jest także członkiem King Crimson, zespołu Petera Gabriela i jazzowego składu L'Image. Jego strona tonylevin.com, ma ponad 4 miliony odsłon.

Pat Mastelotto – bardzo rzadko perkusista ma szansę by rozwinąć karierę po upadku swojego poprzedniego zespołu. Udało się to Philowi Collinsowi i Dave’owi Grohlowi, a także Patowi Mastelotto, samoukowi z z Karoliny Północnej, który jest również jednym z wybitniejszych artystów wykorzystujących w swej grze perkusję elektroniczną. Pat spędził całe życie grając różne gatunki muzyczne, od popu, poprzez rock progresywny do elektroniki, tworząc muzykę m.in. z Mr. Mister, XTC, Davidem Sylvianem, The Rembrandts, Kimmo Pohjonenem i koncertując przez ostatnie 15 lat z King Crimson.

Markus Reuter jest kompozytorem, gitarzystą i producentem. Początkowo uczył się gry na fortepianie, następnie studiował gitarowe rzemiosło Roberta Frippa i zaczął naukę gry na Chapman Stick, by przerzucić się później na gitarę dotykową U8. Reuter wydał kilka albumów solowych i pracował z innymi muzykami. Jest jednym z głównych członków eksperymentalnego zespołu Centrozoon, jest połową duetu Turner (z Patem Mastelotto) i był także członkiem Europa String Choir. Współpracował także z Ian'em Boddy, Robertem Rich, Tim'em Bown i wieloma innymi.

Brian Tichy – urodzny 18 sierpnia 1968r. w Denville, w stanie New Jersey. Jest perkusitą, gitarzystą, wokalistą i pisarzem tekstów. Od 2009r. był perkusistą grupy Foreigner, zastąpionym przez Jasona Suttera. Zaczął grać na perkusji jako ośmiolatek a jako dwunastolatek rozpączął naukę gry na gitarze. Wpływ na niego wywierały wtedy: Led Zeppelin, Kiss, Aerosmith, AC/DC i Van Halen. Po ukończeniu Berkley College of Music (1986 – 1990), Tichy koncertował z wielona artystami: Billym Idolem, Ozzy Osbournem, Seether, Velvet Revolver, Foreigner, Pride & Glory, Glennem Hughesem, Sassem Jordanem and Slash's Snakepit. Grał także na muzycznej scenie klubowej New Jersey od późnych lat 80 ubiegłego wieku do wczesnych lat 90, z grugeowym zespołem Aluminium Jew, z Billym Joelem i basistą Nena, Palem Di Leo. Mimo, że koncertował i nagrywał płyty z innymi zespołami, założył także swój własny zespół BALL, w którym śpiewa i gra na gitarze. Ze względu na upadek wytwórni płytowej Time Bomb Recordings, płyta zespołu Ball nie została nigdy oficjalnie wydana. Wydali za to płytę „The Grand Human Disaster Scenario” w 1999r., w Japonii. Pod koniec 2003r. Zaczął współtworzyć teksty z Billym Idolem, co znacznie ograniczyło jego udział w życiu zespołu Ball. Współpraca pisarsko – tekściarska Tichyego i Billego Idola to owocny rozdział w życiu Tichyego. Pisząc w 2006r. dla Idola, nagrali także album świąteczny. Była to tylko ich inicjatywa. Tichy zagrał na wszystkich instrumentach i zajął się także podsprodukcją tego albumu. W 2009r. wiosną, Tichy koncertował z zespołem Foreigner i to spowodowało, że zakończył wieloletnią współpracę z Billym Idolem. Brian był również zaangażowany w sesje perkusyjne, pisanie tekstów z Derekiem Sherinianem, pisaniem muzyki dla telewizji i filmów za pośrednictwem MasterSource Music Catalog, jak i również grą w zespole Seether, pod nieobecność Johna Humphreya. Zastąpił także perkusistę zespołu Foreigner. Brał udział jako perkusista, w nagraniu europejskiej wokalistki metalowej, Marya Roxx z producentem Kevinem Shirleyem (także dla: (Led Zeppelin, Iron Maiden, Journey, Dream Theater, Black Crowes) i Derekiem Sherinianem (Billy Idol, Yngwie Malmsteen), Paulem Crookeyem (Meat Loaf, Anthrax) and Scottem Metaxesem (Nuclear Assault). Obecnie koncertuje z zespołem Lynch Mob. Jako nowego perkusistę zespołu Whitesnake, ogłoszono Briana Tichyego 18.06.2010r.

Doug Aldrich urodzony 19.02.1964r. w Raleigh, w Pł. Karolinie, w USA. Jest „głównym” gitarzystą hard – rockowym Los Angeles. Od 2002r. Członek grupy Whitesnake. W 1998r. wraz z Keithem St. Johnem założył zespół The Burning Rain, a wcześniej grał w zespołach Dio, Lion, Hurricane, House of Lords i Bad Moon Raising. Doug wydał także kilka albumów solowych. PO raz pierwszy zetknął się z gitarą jako jedenastolatek. Jego pierwsza gitara pochodziła ze sklepu Sears i była kopią gitary Les Paul. Doug był także na przesłuchaniu do grypu KISS, jednak nie udało mu się go wygrać. Poznał za to Genea Simmonsa i są oni przyjaciółmi do dzisiaj.Był też bardzo rozchwutywanym nauczycielem gry na gitarze, a pewnym momencie liczba jego uczniów przekroczyła 70 tygodniowo! Wydał 3 albumy solowe, 4 z zespołem Lion, 8 z zespołem Bad Moon Raising, 2 z grupą Burning Rain, 4 z Dio, 4 z zespołem Whitesnake. Udzielał się także na wielu, wielu innych albumach. Znany jako jeden z najlepszych rock’owych gitarzystów na świecie. Grał z Dio, Whitesnake’iem oraz ze swoim własnym zespołem Burning Rain. Doug jest partnerem Davida Coverdale w Whitesnake. Wspólnie stworzyli dwa ostanie krążki „Good To Be Bad” oraz “Forevermore”.

Michael Devin dołączył do Whitesnake przy nagraniach do „Forevermore” w 2010. Teraz jest integralną częścią zespołowego brzmienia i wytwarzanej przez zespół „chemii”. W pewnym momencie, Michael, brał udział w czterech różnych projektach, jako główny basista. Był członkiem Whitesnake, Jason Bonham’s Led Zeppelin Experience i Lynch Mob (George Lynch).

Virgil Donati – urodzony 22 października 1957r. w Melbourne, w Australii. Muzyk, kompozytor, multiutalentowany perkusista i pianista. Swoją przygodę z perkusją rozpoczął jako 3 latek. Jako 15 latek występował i śpiewał w zespole rockowym i już wtedy wiedział, że to dobra droga dla młodego perkusisty. Od 16 roku życia poświęcił dla perkusji całe swoje życie i duszę. Jego motywacja do gry jest wciąż nieograniczona i Virgil stale dąży do wyrażania siebie, poprzez swoją grę. Jako 19 latek wyjechał do USA, by uczyć się gry na perkusji. Uczęszczał także na zajęcia kompozycji i aranżacji. Powrócił do Australii jako 21 latek i jego kariera dopiero się rozpoczynała. Donati obecnie występuje wraz z grupą Planet X, ponadto występował z takimi muzykami i grupami jak On The Virg, Steve Vai, Ring of Fire, Tribal Tech. W czasie poszukiwania kolejnych, nowych doświadczeń muzycznych Virgil odnalazł bratnią duszę prawdziwego wirtuoza gitary, Tony’ego MacAlpine’a. Zapoczątkowana od instrumentalnego progresywno-metalowego Planet X, a później w power trio wraz z Billy’m Sheenanem jako Devil’s Slingshot, współpraca Virgila i Tony’ego zaczyna nowy rozdział wraz z Seven The Hardway. Dołączył do nich wokalista Mark Boals, znany z pracy u boku Yngwie Malmsteena oraz Ring Of Fire.

Allan Holdsworth - urodzony 6 sierpnia 1946 roku brytyjski gitarzysta i kompozytor. Jego pierwsze nagrania pochodzą z 1969 roku (zespół Igginborttom), ale za właściwy początek kariery Holdswortha należy uznać rok 1972 roku, kiedy to, porzucając na zawsze granie po barach, podjął współpracę z grupą Tempest. Ciekawe nagrania Tempest z nieznanym gitarzystą zwróciły uwagę świata muzyki. Choć w połowie lat ‘70tych wciąż uchodził za niedocenianego gitarzystę, to przed końcem dekady udało mu się nawiązać współpracę z m.in.: Soft Machine, Gong, T. Wiliams'em, J.L. Pontym i Billem Brufordem. Na swoim koncie posiada także współpracę z mniej chlubnymi wykonawcami np. Level 42, czy Krokus. Holdsworth jako solista zadebiutował w 1976 roku albumem ‘Velvet Darkness’, ale jego najciekawsze płyty pochodzą z lat 80’tych (za najlepszą płytę uchodzi wydana w 1985 roku „Metal Fatique”). Uznawany dziś za jednego z najlepszych gitarzystów, Holdsworth bez problemu odnajduje się w stylistykach jazzu, fusion, czy rocka progresywnego.

Anthony Crawford – urodzony 29 czerwca 1981r., w muzykalnej rodzinie, amerykański basista, tekściarz i producent. Gitarę basową po raz pierwszy wziął do ręki w wieku 12 lat i od tego momentu wiedział, że zostanie basistą. W 2004r. rozpoczął karierę z legendarną grupą Shalmor. W 2008r. zaczął współpracować z wieloma wybitnymi i uznanymi muzykami, takimi jak: Erykah Badu, Peabo Bryson'em, Justin'em Timberlake'em Dave'm Weckl'em, Everette Harp, Frank'iem McComb'em, legendą gospel Andrae Crouch'em, Karen Briggs, Virgil'em Donati, Allan'em Holdsworth'em i Eric'em Marienthal'em . W 2009 r. wydał swój solowy album „Urban Jazz”, który niedługo po wydaniu znalazł się na liście „Top 40 Charts”. Występował także podczas rozdania nagród Emmy w 2011. Jego utwory są także najczęściej odtwarzane na stronie www.notreble.com.

Mike Portnoy jest załozycielem zespołu Dream Theater, w którym grał przez 25 lat. Jest także perkusistą zespołów Adrenaline Mob, Transatlantic oraz projektu Liquid Tension Experiment. Muzyk nagrywał także oraz koncertował z Avenged Sevenfold, Neal Morse, OSI, Hail!, Stone Sour, Faset Warning, Overkill, G3 oraz z czterema zespołami założonymi wraz z Paulem Gilbertem, które miały na celu złożyć hołd danym grupom, a są to: Yellow Matter Custard, Hammer Of the Gods, Amazing Journey i Cygnus & The Sea Monsters. Mike urodził się 20 kwietnia 1967 roku w Long Island w stanie Nowy Jork. Na początku swojej przygody z perkusją uczył się sam, wzorując się na swoich największych idolach, a byli to Ringo Star, Keith Moon i John Bonham. Z czasem, gdy jego gust muzyczny skierował się w stronę muzyki progresywnej, muzykami którzy mieli na niego największy wpływ stali się Neil Peart oraz Frank Zappa. W 1985 roku był stypendystą Berkele College of Music, gdzie założył swój zespół Dream Theater. Grał z nimi, odnosząc liczne sukcesy, zdobywając nowych wiernych fanów oraz nagrywając płyty, które sprzedawały się w liczbach 10 milionów egzemplarzy na całym świecie. Swoje odejście z zespołu Mike ogłosił we wrześniu 2010 roku. Od tego czasu jest zaangażowany w dwa kolejne zespoły - Adrenaline Mob i Flying Colors. Jako muzyk zdobył bardzo wiele znaczących nagród w świecie muzyki.

Billy Sheehan - wirtuoz gitary basowej, amerykański muzyk i kompozytor. Znany z występów w grupie muzycznej Talas, Steve Vai Band, David Lee Roth, Mr. Big, oraz Niacin. Na koncie ma 5 solowych płyt oraz 7 płyt z formacją Niacin i również 7 płyt z Mr. Big. Jest to basista, który posiada nieziemską technikę i prędkość gry, ale zachowując przy tym estetykę i melodyjność. Grał z takimi gitarzystami jak Yngwie Malmsteen czy Steve Vai. Uznawany przez nich i nie tylko, za najlepszego basistę wszechświata. Czytelnicy Best Rock Bass Player jednogłośnie zadecydowali, że Billy Sheehan powinien znaleźć się w "Gallery of Great", obok takich sław jak Jimi Hendrix, Paul McCartney czy Eddie Van Helen.

Tony MacAlpine – amerykański wirtuoz gitary elektrycznej, a także pianista i keyboardzista. Tony MacAlpine wraz z Vinniem Moore'em, Yngwie Malmsteenem i Jasonem Beckerem należy do najważniejszych przedstawicieli neoklasycznego heavy metalu lat 80. XX w. MacAlpine poza solową działalnością artystyczną współpracował z takimi wykonawcami jak: Steve Vai, Seven the Hardway, CAB, Devil's Slingshot, Joey Tafolla, Derek Sherinian, Vitalij Kuprij, Mark Boals, Planet X oraz Ring of Fire. Wydał 13 płyt solowych.

Derek Sherinian – utalentowany pianista, keyboardzista, amerykański kompozytor i producent muzyczny, absolwent renomowanej Berklee College of Music. Znany z występów w grupach muzycznych Planet X, KISS, Dream Theater oraz muzykami: Alice Cooperem, Billy Idolem oraz Yngwie Malmsteenem. Sherinian współpracował ponadto z takimi muzykami i grupami muzycznymi jak: Zakk Wylde, John Petrucci, Steve Lukather, Simon Phillips, Tony Franklin, John Sykes, Brian Tichy, Section a, Platypus, Condition Red, Aina, Explorers Club, Jughead, All Too Human, Mind Key czy Relocator. Od 2010 roku współtworzy zespół Black Country Communion, w którego składzie znaleźli się basista i wokalista Glenn Hughes, gitarzysta Joe Bonamassa oraz perkusista Jason Bonham.

Carmine Appice – legendarny perkusista rockowy, grający w Ozzy Osbourne, Vanilla Fudge czy z Rodem Stewartem. Na scenie od 30 lat jako gwiazda rocka, także nauczyciel muzyki i pionier muzyki rockowej! Jest powszechnie uważany za jednego z najlepszych i najwybitniejszych showmanów wszech czasów ! Carmine jest laureatem wielu nagród, w tym platynowych i złotych płyt za sprzedaż swoich albumów. Jest współautorem hitów „Do Ya Think I'm Sexy” i „Young Turks”. Odkrywał coraz to nowe horyzonty w swojej karierze; jako artysta performer, jako nauczyciel czy jako pisarz. Wciąż inspiruje wielu muzyków i słuchaczy na całym świecie dzięki swojej oryginalności i szczeremu oddaniu grze na perkusji.

Vinny Appice – przysłowiowo powiązał rytm i siłę życia, w studio dla DIO, BLACK SABBATH, HEAVEN AND HELL, WWIII, AXIS, RICK DERRINGER, JOHN LENNON i wielu innych. Nagrał ponad 25 płyt, także jako współautor, które odniosły wielki sukces uhonorowany nagrodami, np. wieloma płytami multiplatynowymi. Przez dwie dekady sprzedał miliony płyt. Grę Vinnego na perkusji, możemy także usłyszeć w wielu filmach, np. Waynes World 2, Heavy Metal, Iron Eagle i Bedazzled. Jest także autorem książki – poradnika o perkusji „Rock Steady” i płyty DVD "Hard Rock Drumming Techniques”. Występował i udzielał się także na warsztatach na całym świecie. W licznych książkach o grupie Black Sabbath znajdują się także wzmianki o unikatowym stylu i graniu na perkusji przez Vinniego.

John McCoy to utalentowany brytyjski gitarzysta basowy, który najlepiej jest znany ze współpracy z Ianem Gillianem i zespołem Mammoth. Obecnie gra w rockowym trio Guy/McCoy/Torme. Jest dobrze znany ze swojej muzyki jak i z wyglądu – zawsze nosi ciemne okulary i czarną brodę mocno kontrastującą z jego łysiną. Na początku lat 60 XX wieku rozpoczął swoją przygodę z gitarą w zespole The Drovers, jako 13 latek. W 1966r. odpowiedział na ogłoszenie dla gitarzysty do zespołu Mamas Little Children, który wybierał się w trasę po Niemczech. Na przesłuchaniu okazało się, że mają już gitarzystę i teraz szukają basisty. John wykorzystał swoją szansę i został zatrudniony jako basista. Dwa lata później musiał odejść z zespołu, ponieważ pracował nielegalnie, poniżej wieku. Po powrocie do Anglii udał się do Londynu, gdzie zaczął pracować jako muzyk sesyjny z byłym członkiem Drifters, Clydem McPhatterem. Od lat 70 jego kariera trwa w zespole wspomnianego już Iana Gillana czy Mammoth. John miał także swój zespół, pod zaskakującą nazwą McCoy, w którym grali niektórzy z członków grup Iron Maiden, Gillan czy Samson. Zazwyczaj gra na gitarze Fender Precision, używając do tego wzmacniacza Marshall. Lista wykonawców i zespołów z którymi występował jest naprawdę długa, co może oznaczać tylko jedno – John McCoy to legenda i klasa sama w sobie.

Fabio Cerrone przez ostatnie lata był głównie związany z trzema zespołami: Virtual Dream, Twin Dragons i grupą Tonyego Martina. Tony Martin (wokalista Black Sabbath) zaprosił Fabio do udziału w europejskim turnee w latach 2005 - 2006, promującym album „Scream”. Z zespołem Twin Dragons nagrał płytę „Long way from home” i odwiedził Europę w 2004r. Grupa zagrała na wielu dużych festiwalach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Rosji, Holandii, Szwecji i we Włoszech. Wziął także udział w specjalnym projekcie z wieloma znanymi gitarzystami np. Uli Johnem Rotem i Davidem O Listym, złożonym w hołdzie dla Jimmiego Hendrixa. Obecnie Fabio nagrywa swoją trzecią płytę ze swoim instrumentalnym trio Virtual Dream, zatytuowaną „Three sides of a coin”. Virtual Dream grało na żywo z Branx X i to pomogło zaistnieć im i ich muzyce w wielu muzycznych programach. Pracował także jako muzyk sesyjyjny i dziennikarz gitarowego magazynu Axe. Angażuje się także w seminaria i warsztaty muzyczne.

Jacopo Meille to wokalista zespołu Tygers of Pan Tang.

HBC Trio to imponujące trio, w skład którego wchodzi genialny gitarzysta Scott Henderson, basista Jeff Berlin i wirtuoz gry na perkusji Dennis Chambers. Ci trzej muzycy odnieśli już wielkie sukcesy, a teraz połączą swoje siły wystąpić w ramach wspólnej trasy koncertowej!

Scott Henderson dorastał w złotej erze bluesa i rocka. Ucząc się gry na gitarze, Henderson był pod wpływem takich talentów jak Jimmy Page, Jeff Beck, Jimi Hendrix, Ritchie Blackmore czy wielkich gitarzystów bluesowych jak Albert King i Buddy Guy. W 1984 roku, wraz z basistą Garym Willisem, Henderson założył formację Tribal Tech. Po dziewięciu, cieszących się wielkim uznaniem albumach – z najnowszym z 2000 roku zatytułowanym "Rocket Science", Scott Henderson udowodnił, że jest światowej klasy gitarzystą i kompozytorem. W 1991r. został doceniony nagrodą Gitarzysty Jazzowego #1 magazynu Guitar World a w styczniu 1992 r. otrzymał nagrodę Gitarzysty Jazzowego #1 z corocznego głosowania czytelników Guitar Player. Oprócz tego wydał trzy albumy bluesowe, które spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem przez fanów. Scott wydał również dwa albumy z "Vital Tech Tones" Jego pasja i doświadczenie sprawiły, że obecnie wykłada on na wydziale w Musician's Institute w Hollywood oraz pisze rubryki dla magazynów Guitar Player, Guitar World i Guitar School.

Jeff Berlin jest legendą gitary basowej. Urodzony w muzykalnej rodzinie, uważany był za cudownego skrzypka, ale mając 14 lat zaczął grać na gitarze. Od 1970r. grał w zespołach bardziej znanych muzyków, ale wydał też kilka solowych albumów. Przez kilka lat grał z Billem Brufordem i odrzucił propozycję grania w Van Halen. Jeff występował u boku takich artystów jak Billy Cobham, John McLaughlin, Jermaine Jackson, Isaac Hayes, Bill Bruford, Yes, Allan Holdsworth, Toots Thielemans, Larry Coryell, David Liebman, Arturo Sandoval, Michael i Randy Brecker, Mike Stern i Bill Frisell. Grał również z takimi super-gwiazdami jazzu i rocka jak Pat Matheny, Van Halen, Rush, pianista Bill Evans, Jaco Pastorius, Stanley Clark. Jeff Berlin brał udział we wszystkich festiwalach jazzowych na świecie. Jest także założycielem "The Players School of Music" na Florydzie a wśród jego uczniów są znani gitarzyści basowi David Hughes i Christopher Maloney. Jeff pisze także dla magazynów Guitar Player i Bass Player. Ciekawostką jest też to, że właściciel Dean Guitars jest takim fanem Jeffa Berlina, że zaproponował mu stworzenie gitary specjalnie dla niego, która teraz jest znana właśnie jako „Jeff Berlin”. Obecnie gra koncerty ze swoim zespołem The Jeff Berlin Group w ramach międzynarodowych tras. Od tego czasu nagrał 7 solowych płyt i ma ręce pełne roboty grając z kolegami po fachu – Stu Hammem i Billy Sheehanem w kolaboracji basowej Bx3, gra również w z geniuszem gitary Stanleyem Jordanem w trakcie jego tras koncertowych. Jeff wciąż wywiera duży wpływ na nowe pokolenie basistów. Jego techniki nauczania wciąż inspirują i pomagają ulepszyć umiejętności graczy któży pragną nauczyć się języka swojej sztuki. Krótko mówiąc, Jeff Berlin jest prawdziwym mistrzem.

Dennis Chambers swoją przygodę z perkusją rozpoczął jako czterolatek a jako sześciolatek grał w nocnych klubach. Jest samoukiem i twierdzi, że cały jego muzyczny trening pochodzi właśnie z gry w klubach. W latach 1978 – 1985 grał w zespole „Parliment and Funkadelic”. Od roku 1985 brał udział w wielu nagraniach sesyjnych w Nowym Jorku i był perkusistą w wytwórni Sugar Hill Record Company. W tym samym roku dołączył do „Special EFX” a w 1987r. Do grupy Davida Sanborna i grupy Johna Scofielda. Niedługo potem dołączył też do zespołu Mikea Sterna/Boba Berga. Dennis Chambers grał także z wieloma różnymi artystami, m.in. The Brecker Brothers, Steely Dan, George Duke, John Scofield czy John McLaughlin. Niezależnie od stylu, Chambers nie pozostawia w swoich występach miejsca na "nijakość" i nudę.

Ian Paice – urodzony 24.06.1948r. w Nottingham, w Anglii. Najbardziej znany jako perkusista rockowej grupy Deep Purple. Miał 15 lat, kiedy dostał swój pierwszy zestaw perkusyjny. Swoją profesjonalną karierę rozpoczął pod koniec lat 50 XX w. zespole swojego ojca. Grał także w zespołach Georgie & The Rave Ons, The Shindigs, The MI 5, The Maze, Soul Brothers i Boz. Na początku 1968r. wziął udział w przesłuchaniu do grupy Roundabout, która wkrótce zmieniła nazwę na Deep Purple. Wraz z Richie'm Blackmoor, Rod'em Evans, Jon'em Lord i Nick'iem Simper stworzyli niezapomniany skład, który nagrał w 1968r. albumy "Shades of Deep Purple" i "Book of Taliesyn". Po zmianach w składzie, zamiast Rod'a Evans i Nick'a Simper' dołączyli Ian Gillian i Roger Glover. Po wydaniu albumów "In Rock" w 1970r., "Fireball" w 1971r., "Machine Head" i "Made in Japan" w 1972r. i "Who Do You Think We Are" w 1973r. Deep Purple stał się jednym z najbardziej znanych zespołów rockowych na świecie. Jednak wyczerpujący harmonogram tras koncertowych i tarcia wewnątrz zespołu, doprowadziły do odejścia Ian'a Gillian i Roger'a Glover. W latach 1974 – 1976 skład zespołu uległ zmianie, a jedynymi oryginalnymi członkami grupy był Ian Paice i Jon Lord. Kolejne cztery albumy wydane w tym burzliwym okresie to "Burn" i "Stormbringer" w 1974r. , "Come Taste the Band" w 1975r. oraz "Made in Europe" w 1976r. zanim grupa oficjalnie zawiesiła swoją działalność. W trakcie swojej kadencji z Deep Purple, Ian Paice udzielał się jako muzyk sesyjny, między innymi grając w albumach takich artystów jak: Velvet Underground, Eddie Hardin, Pete York, Elf czy Bobby Harrison. Podczas zawieszenia działań muzycznych Deep Purple, Ian Paice brał udział w nagraniach pod koniec lat 70 i na początku lat 80 XX w. u takich artystów jak Maggie Bell, Kirby, Bernie Marsden oraz Ken Hensley. Pozytywnie odpowiedział na kilka zaproszeń by grać w zespołach takich jak: Trio Paice, Ashton & Lord, Whitesnake i w zespole Gary'ego Moore. W 1989r. wziął udział w nagraniach ścieżki dźwiękowej "Lethal Weapon II", a następnie powrócił do reaktywowanego Deep Purple. Pod koniec lat 90 XX wieku, grał z Paul'em McCartney. Nagrał również kilka filmów instruktażowych dla perkusistów.

Moonstone Project w składzie Matteo Filippini, Alessandro Del Vecchio, Nicolla Mazzucconi występował z takimi gigantami rocka jak: Glenn Hughes, Ian Paice, Roger Glover, Michael Schenker, Bobby Kimball, Vinnie & Carmine Appice, Graham Bonnet, Steve Walsh, Bernie Marsden. Moonstone Project wydał dwa klasyczno rockowe albumy z coverami oryginalnych utworów największych gwiazd lat 70 XX wieku. Współpraca Matta Filippini, Alessandro Del Vecchio oraz Nicola Mazzucconi wraz z Ian'em Paice rozpoczęła się w 2001r. podczas warsztatów muzycznych we Włoszech. Wtedy postanowili grać razem i w ciągu kilku lat dali wiele występów w całej Europie. Jak mówi sam Matt Filippini, jedną z najbardziej ekscytujących cech gry Ian'a Paice, jest to, że podczas tych solowych występów, fani mogą usłyszeć wiele utworów z dorobku Deep Purple, również tych rzadko granych, także podczas tych aktualnych koncertów Deep Purple.

Alessandro Del Vecchio – pochodzący z Włoch wokalista rockowy, keyboardzista i producent. Pracował z największymi muzykami światowej sceny muzycznej, takimi jak: Morris Albert, Ian Paice, Glenn Hughes, Steve Walsh, Steve Lukather, Vinny and Carmine Appice, Johnny Gioeli, Bobby Kimball, Roger Glover, Andre Matos, Bruce Gaitsch, Lars Säfsund, Tommy Denander, którzy są tylko garstką artystów, z którymi występował, grał, śpiewał i aranżował. Znany ze swoich wspaniałych umiejętności muzycznych, Alessandro jest członkiem jednych z najlepszych zespołów rockowych: Hardline, Edge Of Forever, Eden’s Curse i Axe. Na przestrzeni lat, firma Alessandro Ivorytears Music Works wydaje płyty artystów takich jak: Hardline, Lionville, Edge Of Forever, AOR, Planethard, Shining Line, Skill In Veins, One Soul Thrust, Glenn Hughes, Ken Hensley, Carmine Appice, Ian Paice, James Christian i wielu innych.

Nicolla Mazzucconi - włoski basista, pochodzacy z muzykalnej rodziny. Grający w wielu prjektach, m.in. Ian Paice Band, Mr Feedback, Joe La Viola Trio / Ellande Bandini, Moonstone Project, Edge of Forever, Paolo Manzolini Band, Boris Salvodelli.

Symphonic Theater Of Dreams to hołd dla Dream Theater. Zespół wysoko ceniony na metalowej scenie od ponad dwóch dekad ma ogromną ilość fanów na całym świecie. Michał Mierzejewski (23-letni kompozytor, aranżer, założyciel orkiestry Sinfonietta Consonus), latem 2010 roku wpadł na pomysł stworzenia aranżacji utworów Dream Theater na symfoniczny skład, co nigdy nie zostało wcześniej zrobione. Oczywiście, większość fanów zespołu wie, że Dream Theater wystąpił z udziałem całej orkiestry symfonicznej na żywo (DVD "Score") jednorazowo w słynnym Radio City Music Hall w Nowym Jorku, ale projekt Symphonic Theater of Dreams, to co innego. W 2010 r., Michał udostępnił zwiastun w serwisie YouTube i zamieścił go na wszystkich forach związanych z Dream Theater. Film został doceniony przez Mike`a Portnoya i był bardzo mile zaskoczony tym projektem. Cytat: ''This looks like it's gonna be an EPIC symphonic tribute to DT''. Wszyscy fani na całym świecie byli bardzo podekscytowani tym krótkim materiałem, a reakcje były powyżej oczekiwań pomysłodawcy projektu. Dla Michała Mierzejewskiego był to ogromny zaszczyt i sygnał, że projekt powinien zostać zarejestrowany na krążku CD. Dzięki pomocy menedżerki projektu Wioletty Jedynak, ogromne i kosztowne przedsięwzięcie jest realizowane od listopada 2011 roku. W lipcu 2012 roku miały miejsce ostatnie sesje nagraniowe orkiestry Sinfonietta Consonus w studiu Radia Gdańsk. Aktualnie trwają miksy i nagrania gości specjalnych. Na płycie Symphonic Theater of Dreams wystąpi wiolonczelistka Tina Guo, która współpracuje z wieloma światowymi kompozytorami takimi jak Hans Zimmer, John Powell, Bill Brown. Gośćmi specjalnymi na debiutanckiej płycie projektu SToD są również wirtuoz waltornii z Francji Marc Papeghin oraz niesamowity talent z Niemiec gitarzysta Daniel Fries (super grupa Affector). Nad projektem pracuje również holenderski grafik Stephen van Baalen oraz Radosław Mroczek - polski młody reżyser filmowy, który realizuje filmy wideo oraz film dokumentalny o Symphonic Theater of Dreams. Premiera płyty planowana jest na pierwszą połowę października 2012 roku.

Anders Åstrand to szwedzki artysta, kompozytor i prekursor, który regularnie występuje w Stanach Zjednoczonych, Europie i w Australii jako solista oraz z Global Percussion Network. W swoich kompozycjach skupia się na improwizowaniu, które jest istotną cechą jego występów solowych jak i z zespołem muzycznym. Jest członkiem kilku grup, m.in. tria Engebretson/Fancher/Åstrand. Od 2002roku jest członkiem Rady Dyrektorów PAS i przewodniczącym Kapituły szewedzkiego PAS.

She-e Wu to pochodząca z Tajwanu wybitna artystka, która w mistrzowski sposób komponuje utwory na marimbę i perkusję. W 1991r. przyjechała do Stanów Zjednoczonych by podjąć studia na Północnym Uniwersytecie Teksańskim. Obecnie She-e Wu jest profesorem muzyki i dyrektorem wydziału perkusyjnego na Uniwersytecie Northwestern. Występowała w wielu miejscach na świecie, m.in. Francji, Hiszpanii, Japonii czy Włoszech. Jej występy zawsze wzbudzają wielkie zainteresowanie. W ramach nadchodzącej edycji festiwalu zasiądzie w jury międzynarodowego konkursu wibrafonowego i marimbowego (5-7.10.2012), a także będzie solistką koncertu symfonicznego z towarzyszeniem orkiestry Filharmonii Opolskiej 5.10.2012 w Opolu

Mark Ford to prawdziwy wirtuoz marimby. Jest cenionym kompozytorem popularnych utworów na marimbę i perkusję np. Head Talk, Polaris, Lore Fanfare, Stubernic, Heads Up! czy The Surface of Life. Jest także autorem podręcznika o technice gry na marimbie. Obecnie zajmuje stanowisko koordynatora działań perkusyjnych na Uniwersytecie North Texas w Denton i zajmował stanowisko prezydenta Percussive Arts Society. Jestem uznanym marimbafonistą, który często występuje na festiwalach muzycznych w Ameryce Południowej, Europie, Azjii i Australii a Jego kompozycje był także wykonywane na wielu uniwersytetach, w salach koncertowych na całym świecie i w National Public Audio. Mark Ford dołączył do grona organizatorów Międzynarodowego Festiwalu Perkusyjnego DRUM FEST i jest przewodniczącym konkursu wibrafonowego i marimbowego. Ponadto będzie solistą koncertu symfonicznego z orkiestrą Filharmonii Opolskiej.

Fourth Floor to kwartet niezwykle utalentowanych muzyków, powstały w 2006r. Jan Freicher i Dominik Rosłon to trzon kwartetu, czarujący wręcz dźwiękami marimby i wibrafonu, wspólnie grający od wielu lat. Ich sceniczne porozumienie, wywołuje wrażenie, że tak naprawdę gra jedna osoba. Na gitarze basowej gra Marcin Grabowski, a na perkusji Radosław Szarek. Jan Freicher i Dominik Rosłon są absolwentami Akademii Muzycznej w Katowicach, w klasie wibrafonu i marimby Bernarda Maseli. Wszyscy muzycy są gruntownie wykształconymi muzykami. Kwartet ten cechuje niebanalne podejście do muzyki, innowatorskie kompozycje i wysoki kunszt artystyczny. Wszystkie te atuty składają się na sukces grupy. Nieszablonowe podejście do muzyki zaoowocowało I nagrodą w konkursie aranżacji w Fürth, w Niemczech, dwa miesiące przed pierwszym występem publicznym. Ich koncerty od razu spotkały się z uznaniem publiczności jak i krytyków. W 2007r. zdobyli Grand Prix, owianego legendą, najstarszego festiwalu w Polsce – Jazz nad Odrą. Polska publiczność przyznała im prestiżową nagrodę – Klucz Do Kariery, a na niemieckim Summer Jazz Festival uznani zostali za najlepszych solistów. Zespół zapraszano na światowej rangi festiwale, m.in. Jazzwelten Dresden, Vibraphonie Zurich, Jazz Forum Festival, Jazztage Görlitz, Krokus Jazz Festival, Bielska Zadymka Jazzowa, Jesień Jazzowa Jazz Celebrations). Swoje koncerty Fourth Floor grało przed występami takich gwiazd jak: Kenny Garret, Nils Petter Molvaer, Rich Greenblatt, Jean Luc Ponty, czy Bill Evans.

kolejne monografie

• no-man (Steven Wilson/Tim Bowness + zespół)

• GWIAZDY INO – ROCK FESTIVAL 2012

• THE BLUE NILE – Siła nostalgii

• Anathema / Amplifier

• Dream Theater

• Historia ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA w pigułce