GWIAZDY PROGROCKFEST 2016

Arlon jest grupą wpisującą się w nurt rocka progresywnego. Pierwszy studyjny album ,,On The Edge” wydany w 2013 roku zyskał pozytywne opinie i zdobył prestiżową nagrodę ,,Werbel 2014”, przyznawaną przez dziennikarzy Polskiego Radia Rzeszów dla najlepszej płyty podkarpackiego wykonawcy. Grupa koncertuje w wielu miastach w całej Polsce a także bierze udział w liczących się festiwalach takich jak: Festiwal Rocka Progresywnego w Gniewkowie, Cieszanów Rock Festwial, Prog the Night wystąpiła także na pierwszym historycznym koncercie Rock Area On Stage w Katowicach. Koncert odbył się 21 listopada z gościnnym udziałem Clive’a Nolana (Arena, Pendragon ). Album „On the Edge” zebrał pozytywne recenzje, nie tylko w Polsce, ale także we Francji, Włoszech, Holandii, Egipcie, Brazylii, Anglii i USA. W plebiscytach na najlepszą płytę progresywną roku 2014, album „On the Edge” został nominowany przez kilka serwisów internetowych oraz rozgłośni radiowych. 6 listopada 2015 raku podczas festiwalu rocka progresywnego Prog the Night odbyła się oficjalna premiera drugiego studyjnego album Arlonu Mimetic Desires, który powstał we współpracy z kompozytorem, twórcą muzyki filmowej, aranżerem i orkiestratorem oraz założycielem Sinfonietta Consonus, Michałem Mierzejewskim znanym ze współpracy z gwiazdami takiego formatu jak m.in. Transatlantic, Jordan Rudess (Dream Theater), Flying Colors, Mike Portnoy, Neal Morse. Symfoniczna orkiestra, Sinfonietta Consonus, pojawia się w trzech utworach Arlonu. Nagrania rozpoczęły się 29 listopada 2014 roku, realizowane były w kilku miastach i trwały do końca maja 2015 roku. Wzięło w nich udział 43 muzyków. Nowa płyta, „Mimetic Desires”, to 52 minuty muzyki głównie autorstwa i w aranżacji lidera grupy, Jacka Szotta, ale nie zabrakło też dźwięków skomponowanych przez gitarzystę klasycznego i wokalistę zespołu, Wojciecha Mandzyna oraz przez gitarzystę zespołu Wiesława Rutkę.

Art of Illusion jest niecodziennym zespołem znanym fanom z mocnych, instrumentalnych utworów z bogatą aranżacją, dużą liczbą wirtuozerskich solówek oraz dynamiczną sekcją rytmiczną. Zespół jest w istocie kwartetem uzdolnionych instrumentalistów (choć współpracował również z różnymi wokalistami), w skład którego wchodzą muzycy takich formacji i projektów jak Hologram, Plotnicky, Yesternight, czy też z występów solowych pod szyldem Pianomatyk. Grupa powstała w 2002 roku w Bydgoszczy, od początku działalności prezentując rozbudowane kompozycje spod znaku progresywnego rocka, łącząc je jednakże z ostrzejszym, heavymetalowym brzmieniem. Inwencja melodyczna, bogate aranżacje harmonijnie współgrają z biegłością techniczną tworzących zespół muzyków tworząc urzekającą paletę muzycznych barw i nastrojów. Debiutancki album stanowi efekt wieloletniej pracy zespołu, w skład którego wchodzą Filip Wiśniewski (gitara), Paweł Łapuć „Pianomatyk” (fortepian, instrumenty klawiszowe), Mateusz Wiśniewski (gitara basowa) oraz Kamil Kluczyński (perkusja). Ponadto w 3 utworach zaśpiewał Marcin Walczak. Dodatkowo gościnnie usłyszymy również flecistkę Emilię Mielewczyk oraz saksofonistę Tomasza Glazika, grającego na co dzień z zespołem Kult. Historia powstawania albumu mogłaby stanowić temat na książkę – zmiany w składzie, wyjazdy członków zespołu, problemy techniczne z rejestracją partii, uporządkowanie dziesiątek wersji materiału, różne podejścia do miksowania nagrań i perturbacje z wokalistami spowodowały, że produkcja tak skomplikowanego albumu własnym sumptem zajęła niemal 10 lat. Mimo to wydaje się, że utwory wciąż brzmią w miarę świeżo. Płyta Round Square of The Triangle składa się z 8 kompozycji, zawartych na 10 ścieżkach. Z pierwszego utworu Distance wyodrębnione zostało spokojne Intro, po którym nadchodzi lawina mocnych riffów a następnie majestatyczna solówka gitarowa przy dźwiękach smyczków. Utwór zresztą konsekwentnie rozwija się, zaskakując coraz nowymi popisami muzyków. Tytułowa „geometryczna” kompozycja została rozbita na 2 części pośrodku albumu (Round Square oraz The Triangle), w której muzyczne klimaty zmieniają się jak w kalejdoskopie (m.in. łagodniejsze i ostrzejsze fragmenty orkiestrowe, klasyczne riffy hardrockowe, motywy hiszpańskie, orientalne, bluesowe czy freejazzowe). Jak przystało na grupę progresywną większość utworów jest dość długa i trwa w okolicach 7-8 minut. Wyjątek stanowi Shattered Mirror, ballada z dramatyczniejszą końcówką. Pierwsza część utworu Rite of Fire też mogłaby uchodzić za balladę, ale od połowy dają o sobie znać instrumentalne żywioły. Na uwagę zasługuje także z pewnością kompozycja For Her, która nawiązuje do muzyki dawnej. Nieco nowocześniejszym, energicznym utworem jest za to Instinct, oparty na wyrazistej i dynamicznej partii basu z psychodelicznymi solówkami. Wreszcie wieńczące album Disconnection jest rozbudowaną suitą z dostojnymi dźwiękami gitary, przesyconymi melodyjnym akompaniamentem fortepianu, z rozbudową wstawką orkiestrową pośrodku utworu oraz mocnymi riffami efektownie kończącymi płytę. Nadejście albumu Round Square of The Triangle już w zeszłym roku zwiastował 7-minutowy teledysk do utworu Thrown Into The Fog. Oprócz dużej liczby różnorodnych solówek i częstych zmian rytmicznych na uwagę na pewno zasługują „żywe” partie fortepianowe oraz bogate aranżacyjnie wstawki orkiestrowe. Wokalista zaśpiewał jedynie w 3 utworach, ale już wiadomo że na kolejnym albumie, który już jest w przygotowaniach, będzie można usłyszeć go zdecydowanie więcej.

Believe - większość muzyków z pierwszego składu Believe spotkała się ze sobą już wcześniej w różnych okolicznościach muzycznych. Na początku był Collage - legendarna grupa, której współtwórcą był Mirek Gil a grali w niej również Przemas i Tomek. W tym czasie powstał album Baśnie, o którym artrockowy świat mówi do dziś. Po Collage życie stykało artystów w różnych konfiguracjach: Mirek pracował z Vlodim przy projekcie Mr Gil. A przecież nic nie dzieje się bez przyczyny, nadchodził czas na Believe. Stało się to trochę z zaskoczenia. Mirek Gil spotkał po kilku latach Tomka Różyckiego i zaproponował nagranie 2-3 piosenek. Tomek miał za sobą blisko 15 lat przerwy w muzycznej działalności a Mirek już odpoczął po projektach Ananke i Mr Gil. Twórcza wena mieszała w głowach. Mirek powiedział, że ma kontakt z Przemasem, Przemas, że pograć czas zacząć. Po kilku spotkaniach poczuli, że jest "chemia" w tym co robią i zaczęli się zastanawiać nad nagraniem płyty, koncertami. Poszukiwania perkusisty trwały... przyszedł Vlodi Tafel. No i zagrał. Zagrał tak, że wszystko stało się jasne. Następnie do grupy dołączył  Adam Miłosz (instr. klawiszowe, współpracujący wcześniej z Mirkiem). Przy nagrywaniu materiału na pierwszą płytę Mirek doszedł do wniosku, że fajnie zabrzmiałyby skrzypce. Zespół umówił się ze znajomą skrzypaczką. Tuż przed nagraniem jednak zachorowała i zaproponowała zastępstwo. Tak oto na sesji nagraniowej Believe zjawiła się Satomi. Będąc muzykiem klasycznym, idealnie weszła w muzykę i klimaty Believe. Pierwszy album zespołu "Hope to see another day" wydała w 2006 r.szwajcarska wytwórnia Galileo Records. Płyta zebrała bardzo dobre recenzje w Polsce i na świecie. Zaczęły się koncerty, od warszawskiej Progresji do szwajcarskiego Prog Sol, od akustycznej przygody w Hybrydach z Danielem Cavanagh (Anathema) do trasy z Fish'em i wreszcie do koncertu w katowickim Teatrze Wyspiańskiego z legendą polskiego progrocka SBB. W tym czasie zespół podpisał kontrakt z wytwórnią Metal Mind Productions. Praca nad drugą płytą "Yesterday is a friend" została ukończona w marcu 2008 r. Płyta nagrana w pierwotnym składzie, uzupełnionym gośćmi: Winicjusz Chróst i Karol Wróblewski. Teksty do obydwu płyt napisał Robert Sieradzki. W 2007 r. grupa zaaranżowała i nagrała na potrzeby gry komputerowej "Wiedźmin" utwór pod tytułem "The Witcher Theme". W roku 2008 grupę opuścili Tomek Różycki i Adam Miłosz. Nowym wokalistą zespołu został Karol Wróblewski. Na początku 2009 roku muzycy weszli do studia by zarejestrować nowy  materiał. W efekcie tego powstał longplay pt."This Bread Is Mine". Płyta nagrana została w składzie : Mirek Gil (gitary), Karol Wróblewski (wokal,chórki,flet poprzeczny), Przemas Zawadzki (git.basowa), Satomi (skrzypce), Vlodi Tafel (perkusja). Teksty, jak poprzednio, napisał Robert Sieradzki. Nad nagraniami czuwał nieoceniony Włodek Kowalczyk a gotowy już materiał zremasterował Andy Jackson (m.in. Pink Floyd, David Gilmour). Koniec roku 2009 i początek 2010 to bardzo pracowity okres w działalności zespołu. Europejska trasa koncertowa, dużo występów w Polsce, no i praca w studiu nad nowym materiałem. Wróciła koncepcja wzbogacenia brzmienia o instrumenty klawiszowe. W wyniku tego, w zespole pojawia się niezwykle utalentowany, młody muzyk - Konrad Wantrych. Tak więc dotychczasowy skład grupy ("This Bread Is Mine"), z nowym klawiszowcem, rejestruje materiał na kolejną płytę. 25 pażdziernika 2010 nakładem wytwórni Metal Mind Production ukazuje się czwarty album Believe pt. "World Is Round". Jest to także debiut Karola jako autora tekstów. Gościnnie na płycie występuje Tomasz "Ragaboy" Osiecki (instr. hinduskie) i Winicjusz Chróst (gitara). W dzień premiery płyty w St. Zjednoczonych ukazuje się klip do utworu "Cut Me Paste Me". 10 listopada 2011 roku Believe występuje po raz drugi na deskach Teatru Śląskiego w Katowicach. Zdecydowana większość repertuaru pochodzi z ostatniego studyjnego krążka zespołu ("World Is Round"). Pojawiają się również utwory z albumu "This Bread Is Mine", na którym debiutował Karol, a także jeden utwór z płyty "Yesterday Is a Friend". W 2012 roku zespół wyrusza w trasę koncertową. Objeżdża Polskę, Niemcy, Belgię i Holandię, kończąc trasę na festiwalu "Summers End" w Anglii. Od początku 2013 roku zespół tworzy nowy repertuar. Powstałe kompozycje zarejestrował od stycznia do marca we własnym studiu nagraniowym. Płyta wydana przez Metal Mind Production nosiła tytuł "Warmest Sun In Winter".  Premierowe, na żywo, wykonanie odbyło się na największym festiwalu rocka progresywnego - ROSFEST w Gettysburgu (USA). Pod koniec 2013 roku zespół Believe zawiesza działalność. W listopadzie 2014 roku zespół w eksperymentalnym składzie gra na warszawskim festiwalu "Strange Collection": Mirek - gitara, Przemas - bas, Satomi - skrzypce, Konrad Wantrych - klawisze, Tomek Różycki - wokal, Rafał Paszcz - perkusja. Rok 2015 przynosi nowy rozdział w działalności Believe. Kształtuje się kolejny skład zespołu. Zespół obecnie pracuje nad nowym materiałem, który ukaże się latem 2016 roku.

Lebowski – zespół, którego styl odbiorcy określają mianem “muzyki do nieistniejącego filmu”. Wydany w 2010 r. debiutancki album “Cinematic”, jest swoistym ukłonem w stronę wybitnych postaci polskiego kina, ilustrowanym muzyką przeplataną oryginalnymi kwestiami wyjętymi z pereł klasyki polskiego filmu oraz kinematografii światowej. Pomimo braku wsparcia wielkich wytwórni płytowych i mass-mediów, zespołowi udało się przebyć długą i imponującą drogę. Debiut płytowy „Cinematic” spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem słuchaczy ambitnej muzyki rockowej w Polsce i zagranicą, co zaznaczyło się znakomitym wynikiem sprzedaży płyty – ponad 6000 egzemplarzy w wersji CD oraz wyprzedany nakład limitowanej dwupłytowej wersji winylowej. Album “Cinematic” doczekał się setek recenzji w ok. 30 krajach świata oraz licznych audycji i wywiadów radiowych. Do tego należy dodać też obecności w plebiscytach podnoszących debiut płytowy szczecińskiego projektu do poziomu “albumu tygodnia” w Polsce, Kanadzie, Finlandii, Włoszech i Brazylii. Tytułami “Polski Album Roku” oraz “Debiut Roku” docenili “Cinematic” słuchacze stacji “Pro-Radio” oraz “Megastacja Rock”, a także czytelnicy miesięcznika “Metal Hammer”, na którego łamach pojawiły się równie pochlebne recenzje. Podobnie gorąco i z uznaniem odnosili się dziennikarze piszący o Lebowskim na łamach takich pism muzycznych, jak “Teraz Rock”, “LIZARD”, serbskiego “Nocturne”, fińskiego “Inferno” i wielu innych. Do pracy nad nową, drugą płytą, której premiera planowana jest na rok 2016 szczeciński kwartet zaprosił legendę światowego jazzu, wybitnego niemieckiego trębacza – Markusa Stockhausena. Nagrany wspólnie singiel “Goodbye My Joy” przez 17 tygodni utrzymywał się na Liście Przebojów Programu III Polskiego Radia. Mówiąc o sile i wdzięku muzyki projektu LEBOWSKI, wspomnieć należy również o koncertach zespołu, które realizowane w efektownej oprawie wizualnej, czynią spotkania z zespołem niezapomnianymi zarówno w kameralnych warunkach klubowych i kinowych, jak również na dużych scenach, przed wielką publicznością, co doskonale sprawdziło się na “International Rock Conspiracy” w Berlinie czy “Ino-Rock Festival” w Inowrocławiu, gdzie LEBOWSKI wystąpił u boku Brendana Perry (Dead Can Dance) oraz szwedzkiego Pain Of Salvation.